رواية أحببت صعيدي البارت الاول حتى البارت الحادي عشر بقلم شاهنده امام حصريه وجديده على مدونة أفكارنا
 |
فى حاجه يا أنسه
الجمله دى قالها الشاب اللي راكب جمبى فى القطر بعد ما شاف الدموع فى عينى
أنا بدموع: لا مفيش حاجه ممكن تسيبنى لوحدي
الشاب بإبتسامه: ياستى اعتبرينى اخوكى واحكيلى مشكلتك الاول انتِ اسمك ايه
أنا بدموع: فيروز
الشاب بإبتسامه: ها يا فيروز احكيلى وأنا اوعدك انى هحل مشكلتك
حسيت انو شاب محترم وأنا كان نفسى احكى لحد فحكيت ليه
فيروز بدموع: أنا فيروز فى آخر سنه كليه ألسن مرات بابا بتعاملنى وحش ودايما بتزن على بابا انو يطلعنى من الكليه عشان اتجوز ابن اختها وبابا للاسف وافق ولما عرفت انو هيسحب ورقى روحت حكيت لصحبتى هاجر وهى قالتلى اهربى وتعالى عيشى معايا
الشاب بهدوء: طب انتِ مش موافقه على ابن اختها ليه
فيروز: عشان سمعتو وحشه وبتاع بنات
الشاب: طب صحبتك دى فى انهى بلد
فيروز: فى سوهاج
الشاب: طب احنا داخلين دلوقتى على محطه سوهاج طلعى تليفونك وكلميها
فيروز بدموع: الفون بتاعى اتسرق وأنا مش حافظه رقمها
الشاب: طب تيجى معايا
فيروز بتبريقه: لا طبعاً انت بتقول ايه مش معنى انى اتكلمت معاك يبقى أنا واحده مش كويسه
الشاب بتبرير: يابنتى انت دماغك راحت فين أنا مش قصدي كده أنا قصدى تيجى تقعدى مع امى واختى
فيروز: وأنا ايه اللي يخلينى اضمن انك مش كداب
الشاب بإبتسامة: لا دى مش اخلاق الصعايده
فيروز: هو انت صعيدى
الشاب: ايوه يلا علشان وصلنا
فيروز: هو انت من سوهاج
الشاب بإبتسامه: ايوه
فيروز: هو انت اسمك ايه
الشاب: اسمى يونس هاتى الشنطه عنك وتعالى نركب العربية دى
فيروز مشيت ورى يونس وركبو العربيه
تسريع الاحداث
وقفو قدام قصر اكثر من روعه فيروز اعجبت بالقصر جداً
رغم انها ساكنه فى ڨيلا بس مكنتش بجمال القصر دا
يونس بإحراج: فيروز انتِ عارفه إن الدنيا ليل الوقتى وكلهم نايمين ومينفعش ندخل أنا وانتِ الوقتى فهمانى
فيروز بتفهم:ايوه طبعا فهماك
يونس: معلش هتباتى النهارده فى اوضه الجنينه لحد الصبح وبعدين هخلى امى واختى يدخلوكى القصر
فيروز بابتسامة: أنا مش عارفه اشكرك ازاى يا يونس
يونس بمرح: ياستى متشكرنيش كفايا انى شوفت الضحكه الحلوه دى
فيروز اتحرجت ووشها احمر
يونس: يلا هوديكى الاوضه الوقتى عشان ترتاحى من السفر
وصلنى يونس عند الاوضه وساب الشنطه عند الباب ومشى
دخلت الاوضه وغيرت هدومى وروحت على السرير بس مجانيش نوم لبست الجاكت بتاعى وطلعت فى الجنينه
فيروز: واااو الجو حلو اوى
انتِ مين
بصيت على مصدر الصوت لقيت شخص طويل ولابس صعيدى وملامحه وسيمه جداً بس باين عليها الجديه قاطع تفكيرى صوته
الشخص بجديه: ايه اتخرستى عاد بجولك انتِ مين
فيروز بخوف: ااا انا فيرررروز
الشخص: ايوه يعنى مين جابك اهنه
فيروز: يونس
الشخص بتبريقه: وه يونس اخوى فجأه صوتو بقا عالى وكان غاضب يووونس يا يووونس
البارت التانى:
انتِ مين
بصيت على مصدر الصوت لقيت شخص طويل ولابس صعيدي وملامحه وسيمه جداً بس باين عليها الجديه قاطع تفكيرى صوته
الشخص بجديه: ايه اتخرستى عاد بجولك انتِ مين
فيروز بخوف: ااا أنا فيرووز
الشخص ببرود: ايوه يعنى مين جابك اهنه
فيروز: يونس
الشخص بتبريقه: وه يونس اخوى فجأه صوتو بقا عالى وكان غاضب يووونس يا يووونس فجأه لقيتو مسك دراعى وكان ضاغط عليه جامد دموعى نزلت من الوجع ودخلنى القصر
داخل القصر
الشخص بصوت عالى وغاضب: يوووونس يا يووونس
نزل يونس جرى من على السلالم ونزل شاب تانى وبنت وست كبيره فى السن
يونس بقلق: فى ايه مالك يا دياب
دياب: فى ايه يا برودك ياخى بجا انا موديك الجامعه الامريكيه عشان تيجى فى نص الليل ومعاك وحده لو حد من اهل البلد اللي اخوك عمدتها شافك يجول عليك ايه
الشاب التانى: ما ترد يا يونس ساكت ليه
يونس بهدوء: اتكلم اقول ايه يا قاسم هو مدينى فرصه اشرح حتى
الست الكبيره: خش اوضه المكتب يا ولدى واتكلمو وسيب دراع البت اللي هيتقلع فى يدك ده
بص دياب على ايده اللي ماسكه دراعى جامد وبعدين بص عليا وشاف دموعى فساب ايدو
دياب: قدامى يا اخوى لما نشوف اخرتها تعال معانا يا قاسم
دخل دياب وقاسم ويونس اوضه المكتب
قربت الست الكبيره والبنت من فيروز فجأه لقيت الست الكبيره بتمسع دموعى وهى بتقول
الست الكبيره بطيبه: متزعليش من دياب يابتى هو عصبى حبتين بس جلبو طيب
فيروز: لا يا طنط مش زعلانه هو معاه حق برضو
البنت: هو انتِ اسمك ايه
فيروز بإبتسامة: فيروز وانتِ
البنت بإبتسامه: اسمى ورد
فيروز: هو انتِ اختهم
ورد: ايوه ودى والدتى هو انتِ فى جامعه
فيروز: ايوه أنا كليه ألسن أخر سنه السنادى وانتِ
ورد: أنا فى كليه إعلام أنا وأمل خطيبه يونس وليلى خطيبه قاسم
الست الكبيره: سبيها يا ورد تطلع ترتاح من السفر شويه وبعدين احكيلها اطلعى يابتى فوج على اوضتك ورد هتروح معاكى والصبح ان شاءلله تحكيلى عنك
فيروز: ان شاءلله يا طنط هحكيلك
الست الكبيره: لا متجوليش طنط دى جولى ماما انتِ زى بتى ورد
فيروز: هو حضرتك اسمك ايه
الست الكبيره بضحك: اسمى هاله
فيروز بإبتسامة: خلاص هقولك يا ماما هاله ايه رأيك
هاله: تمام يابتى اطلعى ارتاحى من السفر
فيروز بإبتسامة: أنا مش عارفه أشكرك ازاى يا ماما هاله
هاله بطيبه: مفيش شكر يابتى يونس علم الصوح معاكى
ورد: طب أنا هاخد فيروز يا أمى واطلعها الاوضه
هاله: يلا يابتى حتى أنا كمان طالعه
فى اوضه المكتب
دياب: احكى يا يونس أنا سامعك
يونس حكى لدياب وقاسم حكايه فيروز
دياب: وانت ايه اللي خلاك متأكد انها مش كدابه
يونس: البت باين عليها كويسه يا دياب وأنا حطيت اختى ورد مكانها
دياب: بس انت اللي عملتو غلط دا يا يونس يفرض حد من اهل البلد شافك يقولى اخو العُمده جايب واحده فى نصاص الليالى
قاسم: لا يا دياب اللى عملو يونس دا صح لو ورد لقدر الله ضاعت هتلاقى ابن الحلال اللي يساعدها علشان احنا مشينا مش بطال
دياب بهدوء: خلاص أنا هشوف الموضوع دا وهدور على صحبتها دى
قاسم: طب انت هتدور على صاحبتها ازاى
دياب: هتكلم مع فيروز واعرف ايه اسم البت واخلى معارفى يدورو عليه يلا نطلع ننام وبكره الصبح نشوف الموضوع دا
البارت الثالث …
فى صباح اليوم التانى فى مكان أول مره نروحه فى ڨيلا والد فيروز
مرات والدها وتدعى عبير: بت يا عفاف روحى قولى للزفته فيروز من فوق ان جمال ابن اختى جاى يكتب عليها
عفاف: حاضر يا عبير هانم
بنتها وتدعى هند: أنا مش عارفه البت دى مش موافقه على جمال ليه
عبير بقرف: ماهى فقريه زى ام*ها الحمدلله امها ماتت وارتحنا منها عقبالها يارب
هند بطمع: يارب أنا خليها تسيب لينا الفلوس دى كلها دى امها كاتبه ليها المصنع
عبير بخبث: امال أنا عايزه اجوزها جمال ليه هو يتجوزها ويمضيها على بيع المصنع لينا وبعد كده يطلقها يموتها هو حر
قاطع كلامهم صوت عفاف وهى نازله جرى من على السلالم
عفاف: الحقى يا عبير هانم البت مش قاعده فوق
عبير بخضه: كيف يعنى اوعى من وشى
طلعت عبير وهند لاوضه فيروز وفعلا ملهاش أثر فى الاوضه
هند: يانهار اسود هتكون راحت فين
عبير: معرفش البت دى لو هربت يبقى كل اللي عملناه دا راح على الفاضى انا هكلم سالم وهحكيله
عفاف: جمال بيه تحت ياست هانم
عبير: وهو دا وقته روحى ياهند شوفيه عايز ايه على ما اكلم ابوكى فى الشركه بقلمى شاهنده إمام
هند: حاضر
عبير: الو يا سالم الحق
سالم: خير فيروز عملت ايه معاكم (ايه الراجل البارد دا 🙂)
عبير: فيروز هربت ياسالم
سالم بخضه: ينهار اسود هربت راحت فين
عبير: وانا ايش عرفني يا خويا روح دور على بتك قليله الر*بايه صحيح ما امها ماتت ومربتهاش
سالم: اقفلى الوقتى أنا جاى
قفلو مع بعض
تحت عند جمال وهند
هند لقيت جمال واقف ومدى ضهرو
هند حضنت جمال من ضهرو
هند بحب: وحشتنى اوى يا جمال
جمال بحب مصطنع: وانتِ كمان
هند: اول مره بابا يسيبك تطلع بدرى من الشركه
جمال: دا مكنش راضى يسيبنى كمان بس قولتلى عايز اشترى حاجات عشان كتب الكتاب الا صحيح هو القمر فيروز فين
هند بغضب: قمر مين يا جمال ما تتعدل كده انت صدقت الفيلم دا
جمال بكذب: لا أنا مش قصدى يعنى هو فى قمر زيك انت برضو
هند بكُره: يلا الحمدلله غارت فى داهيه
جمال بإستغراب: هى راحت فين
هند: اصل قليله الر*بايه هربت
جمال بخضه وغضب: انتِ بتقولى ايه هربت ازاى
هند بحقد: يلا اهى راحت فى ستين داهيه وبعدين انت مالك زعلان عليها كده اوعى تكون صدقت اللي احنا فيه دا
جمال بكذب: لا طبعاً اصدق ايه انا كنت هتجوزها وامضيها على بيع المصنع وبعدين اطلقها واتجوزك انتِ طبعاً
جمال بخبث: هو انتِ مش ناويه تاجى تشوفى شقتك اللى هتعيشى فيها
هند بدلع: اوك هشوف الدنيا واجيلك
جمال: يلا سلام أنا ماشى الوقتى
هند بحب: يلا سلام يا جمال هتوحشنى اوى
جمال بحب كاذب: وانتِ كمان يا حببتي
جمال طلع من الفيلا وركب عربيتو
جمال وهو فى العربيه: كده يا فيروز بتهربى منى بس برضو هجيبك واللى أنا عايزه هاخده منك واتحرك جمال بالعربيه
عند فيروز
على سفره الطعام يجلس قاسم وورد ويونس ووالدتهم هاله ويترأس السفره اكبرهم دياب
دياب: احم هى فيروز فين
قاسم: مش عارف والله أنا جولت للبت ورد تطلع تصحيها تفطر معانا
ورد كانت قاعده بتفرك فى ايديها
يونس: فى ايه يا ورد فيروز بخير
ورد بتوتر: اصل ااا اصل
هاله: اصل ايه يابت ماتنطجى
ورد بسرعه: اصل هى جالتلى انها خايفه من دياب
دياب بهدوء: هى جالتلك إكده
هزت ورد راسها بمعنى ايوه
قام دياب من على السفره وقال
دياب: خلاص هروح اجيبها انا بنفسى
هاله: بالراحه عليها ياولدى
دياب قرب منها وباس ايدها
دياب بهدوء: متخافيش ياما انا هطلع اندها بس
طلع دياب فوق عند فيروز وخبط على الباب
فتحت فيروز الباب لقيتو فى وشها فظهر عليها الخوف
دياب وهو ملاحظ خوفها: منزلتيش ليه تفطرى معانا
فيروز بتوتر: شكراً أنا مش جعانه خالص
دياب بإبتسامة زادت وسامته: ليه خايفه من دياب
فيروز برقت لانها عرفت ان ورد فتنت عليها
فيروز بتوتر: لا لا طبعاً هخاف من حضرتك ليه
دياب: طب تعالى افطرى معانا ويبقى فيه عيش وملح بينا أنا هسبقك تحت
فيروز: لا يلا أنا كده كده جاهزه
دياب بضيق: هتنزلى كده
فيروز بإستغراب: كده ازاى يعنى
دياب: جصدى بشعرك
فيروز: ايوه عادى أنا مش محجبه
دياب: خلاص تمام يلا ثم أكمل بتوتر فيروز
فيروز: نعم
دياب: أنا أسف على مسكتى لدراعك انتِ اكيد مقدره إنى شوفت واحده غريبه فى الجنيه فأكيد كان لازم اعمل كده
فيروز ابتسمت لانها اتأكدت ان فعلا قلبو طيب زى ما قالت مامته
فيروز بإبتسامة: لا عادى مفيش داعى للاسف انا مقدره موقفك
دياب بضحك: بس أنا اول مره أتأسف لحد على فكره
فيروز ضحكت وهو سرح فى ضحكتها فاق على صوت يونس
يونس بصوت عالي من تحت: يلا يا دياب كل دا بتندها
دياب: يلا ننزل
فيروز: يلا نزلو تحت
على السفره دياب قعد مكانه وفيروز قعدت جمب ورد
قاسم بغمره لدياب: الا قولى يادياب هو انت كل دا كنت بتندها
يونس بضحك: ما تسكت يا قاسم مش يمكن السناره غمزت
هاله بضحك: ما تسكت ياواد انت وهو
دياب بتوعد ليهم: سبيهم ياما يمكن وحشهم اسطبل الخيول
يونس وقاسم فى نفس واحد: خلاص والله ما احنا متكلمين ياكبير
ضحك الكل عليهم
بعد ما خلصو أكل
هاله: ها يا فيروز يابتى احكيلى عنك
فيروز حكت حكايتها لهاله ولورد
هاله بطيبه: متزعليش نفسك يابتى ربنا هيفرجها من عنده ان شاءلله
فيروز: يارب
ورد: اه صح النهارده جايين بنات عمى وعايزه اعرفك عليهم لو مش عندك مانع
فيروز: اكيد طبعا مش عندى مانع خالص
دياب: معلش ياما ممكن اتحدت مع فيروز فى الجنينه
هاله: اتفضل ياولدى
فيروز: عن ازنك ياماما هاله
دياب اخد ورد وراحو على الجنينه بقلمى شاهنده إمام
ورد: انا حاسه ان دياب هيحب فيروز ياامى
هاله: تصدقى يابت وانا حاسه كده بردو يا رب يجعلها من نصيبك ياوالدى
ورد: يارب ياما فيروز بت طيبه جوى طب وفاطمه بت عمى
هاله: كل شئ قسمه ونصيب هو الجواز بالعافيه ربنا يرزقها واحد غيره دا حتى دياب عمره ما قلها بحبك
ورد: يلا ربنا يستر
عند فيروز ودياب
قعدو فى الجنينه
دياب: بصى يا فيروز أنا سمعت حكايتك من يونس بس عايزه اسمعها منك انتِ لو مش هضايقك
فيروز:.....
دياب باستغراب: مالك يا فيروز رودى عليا
فيروز بدهشه: هو انت بتتكلم مصرى
دياب بإبتسامة: ايوه ياستى وبتكلم لغات كمان بحكم شغلى
فيروز: امال كنت بتتكلم صعيدى عند ماما هاله ليه
دياب: عشان والدتى ووالدى الله يرحمه صعايده وأنا بحب اللهجه الصعيدى بس بحكم شغلى بتكلم مع الناس كده بس لما باجى البلد بتكلم صعيدى عشان أنا العُمده
فيروز: وهو انت شغال ايه
دياب: انا الحمدلله مهندس بترول وفاتح شركات بترول كتيره
فيروز بصدمه: اوعى تقول ان انت دياب عثمان الهوارى اصغر ملياردير على العالم
دياب بإبتسامة: ايوه أنا ثم أكمل بمرح دا انتِ متابعه اخبارى بقا
فيروز بضحك: لا اصل المجالات بتنشر عنك كتير بس شكلك بالصعيدى متغير خالص أنا معرفتكش
دياب: ايوه ما انا دايما محدش بيشوفنى بالصعيدى غير اهل البلد يلا بقا احكيلى عنك
فيروز حكت له حكايتها
دياب بغموض: هو انتِ اسمك فيروز ايه
فيروز: اسمى فيروز سالم المُحمدى
دياب: وجمال دا اسمو ايه بالكامل
فيروز: اسمو جمال عبدالحميد انور
دياب: تمام وعايز برضو اسم صاحبتك عشان ادور عليها
فيروز: أنا كنت عايزه اروح الكليه انا مروحتش النهارده وهى كده كده صاحبتى معايا فى نفس الكليه وانا هاخد عنوانها
دياب: خلاص أنا معنديش مانع انك تروحى بس هتروحى بحراسه
فيروز بطفوله: بس أنا مش طفله
دياب: والله انتِ كده مش طفله المهم هتروحى الكليه هتروحى بحراسه مفيش حراسه يبقى مفيش كليه تمام وبرضو عايز اعرف صاحبتك اسمها ايه
فيروز: اسمها هاجر محمد يوسف ارتحت كده
دياب بهزار: اه بصراحه متعرفيش كميه الراحه اللي انا فيها الوقتى
فيروز ضحكت على هزاره فى وسط كلامهم دخلو ناس
احلام مرات عم دياب بطيبه: ازيك يا دياب ياولدى
دياب بإبتسامة: الحمدلله بخير يامرت عمى
ساميه مرات عم دياب بطيبه: ازيك يا دياب
دياب بإبتسامة: الحمدلله يامرت عمى
امل وليلى: ازيك يا دياب
دياب: الحمدلله يابنات
فاطمه: ازيك يا دياب عامله ايه
دياب بجمود: الحمدلله يا فاطمه
كلهم لاحظو وجود فيروز ومش عارفين مين دى
فاطمه: مين دى يا دياب
دياب: واحده فى بينى وبينها شغل ووجه كلامه لفيروز
دياب لفيروز: احب اعرفك يا فيروز دى مرت عمى جابر الله يرحمه احلام
فيروز بابتسامة: أهلا ياطنط
احلام بطيبه: أهلا بيكى يابتى
دياب: ودى بنتها امل خطيبه طيبه يونس اخوى ومع ورد فى الكليه
أمل بإبتسامة: ازيك يا فيروز
فيروز بابتسامة: الحمدلله يا أمل
دياب: ودى مرت عمى ماجد الله يرحمه ساميه
فيروز بابتسامه: ازيك يا طنط
ساميه بطيبه: اهلا يابتى
دياب: ودول بناتها ليلى خطيبه قاسم ومع ورد برضو فى الكليه ودى فاطمه كليه تربيه نوعيه
ليلى بابتسامة: ازيك يا فيروز
فيروز بابتسامة: الحمدلله يا ليلى
فاطمه بضيق: أهلا
فيروز استغرب ردها: أهلا بيكى
دياب بضيق من فاطمه: اتفضلو يا جماعه امى مستنياكم جوه
دخلو كلهم
دياب: متزعليش من فاطمه يا فيروز
فيروز: لا مش زعلانه خالص عن ازنك أنا هدخل جوه
دياب: اتفضلى
فى الداخل فيروز كانت معديه وسمعت ساميه بتقول
ساميه: مش ناويه تفرحى بدياب يا هاله يعنى يونس خاطب أمل وقاسم خاطب ليلى وسليم خاطب ورد مش فاضل غيره ولا هو عشان مش ولدك تعملى كده
هاله بحده.......
البارت الرابع …
فى الداخل فيروز كانت معديه فسمعت ساميه بتقول
ساميه: مش ناويه تفرحى بدياب يا هاله يعنى يونس خاطب أمل وقاسم خاطب ليلى وسليم خاطب ورد مش فاضل غيره ولا هو عشان مش ولدك تعملى كده
هاله بحده: ايه الحديت الماسخ دا يا ساميه وأنا من امته بفرق بين دياب واخواته ناديه الله يرحمها كانت موصيانى عليه وانا لحد دلوقتي عمرى ما جصرت مع دياب بالذات أنا عارفه انك بتدورى على مصلحه بتك ودا مش عيب وبعدين فاطمه بتك قدامه على طول لو عايز يتجوزها كان قال
ساميه: متزعليش منى يا هاله بس قوليلى اعمل ايه البت بترفض اى عريس يتقدم ليها ولسه حاطه امل فى دياب انه يحبها
هاله بطيبه: لا يا ساميه أنا مزعلتش بس حاولى مع بتك وقوليلها كل حاجه قسمه ونصيب
ساميه: يلا ربنا يقدم اللي فيه الخير
هاله: اه صحيح اخبار سليم ولدك ايه يا احلام
احلام: الحمدلله بخير
هاله: يبقى قوليلو هاله مرت عمك زعلانه منك جوى عشان بطل ما ياجى عندنا
احلام: طب تصدقى هو جاى مع قاسم النهارده بعد ما يخلصو الشغل
هاله: يلا ربنا يعينهم
احلام: يارب تعالو نقعد بره احسن
هاله وساميه: يلا بينا
طلعت فيروز على اوضتها وهى مش فاهمه حاجه ازاى دياب مش ابنها قاطع تفكيرها حد خبط علي الباب فتحت فيروز لقت ورد
ورد: ايه يا فيروز مش اتفقنا انى اعرفك على بنات عمى
فيروز: اه تصدقى نسيت طب يلا أنا جايه معاكى
راحت فيروز مع ورد ودخلو اوضه فيروز
ورد: دى فيروز يابنات
امل بإبتسامة: ايوه اتعرفنا عليها تحت كانت مع دياب
ورد بهزار: ايه دا كده يا فيروز مش تقوليلى
فيروز بضحك: يابنتى انا مشفتكيش إلا دلوقتى عشان اقولك
ليلى بإبتسامة: هو انتِ فى كليه ايه يا فيروز
فيروز بإبتسامه: أنا فى كليه ألسن أخر سنه السنادى وانتو
ليلى: أنا وورد وامل فى تانيه كليه اعلام وفاطمه فى اخر سنه كليه تربيه نوعيه
فيروز بابتسامة: مش بتتكلمى ليه يا فاطمه
فاطمه بضيق: مش حابه اتكلم مع حد
فيروز حست بإحراج وورد بصت ليها بضيق
فيروز: عن ازنكم أنا هروح اوضتى
امل: خليكى يا فيروز احنا عايزين نتكلم معاكى اكتر
ليلى: اه ياريت قعدتك حلو خالص
فيروز: معلش أنا تعبانه شويه وعايزه انام مره تانى إن شاءلله عن ازنكم وخرجت فيروز مقدرتش تمسك دموعها اكتر من كده كانت رايحه على اوضتها قابلها يونس
يونس وهو شايف دموعها: فى ايه مالك يا فيروز
فيروز وهى بتمسح دموعها: لا مفيش فى حاجه بس دخلت فى عينى عن ازنك أنا رايحه اوضتى وبعدين افتكرت الكلام اللى ساميه قالتو
فيروز: يونس أنا كنت عايزه اتكلم معاك لو معندكش مانع
يونس: لا طبعاً اكيد معنديش اسبقينى على الجنينه وانا هعمل نسكافيه وهحصلك
فيروز: تمام
راحت فيروز الجنينه وبعد فتره اجى يونس ومعاه اتنين نسكافيه
يونس بهزار: اتفضلى ياستى عملت ليكى كوبايه معايا بس متتعوديش على كده
فيروز بضحك: خلاص ياعم انت هتزلنى
يونس بضحك: ياستى خلاص مش هزلك المهم كُنتى عايزانى فى ايه
فيروز: هو سؤال خاص بدياب
يونس باستغراب: مالو دياب
فيروز: هو دياب اخوك
يونس: ايوه اخويا بس انتِ ليه بتسألى السؤال دا
فيروز: أصل انا كُنت رايحه اوضتى فسمعت طنط ساميه بتقول لماما هاله ان هى مش راضيه تجوزو عشان هو مش ابنها
يونس بإبتسامة: بصى دياب اخويا من الاب بس اما اخواتى من الاب والام هما قاسم وورد بس احنا عمرنا ما حسينا انو اخونا من الاب خالتى ناديه الله يرحمها ماتت ودياب كان وقتها تسع سنين ماتت فى حضن دياب عشان كده هتلاقيه اغلب الوقت بيكون ساكت وهى وصت امى على دياب ومن ساعتها وامى مش بتفرق دياب عننا
فيروز بحزن على دياب: ربنا يصبره الا قولى ايه حكايه اسطبل الخيول دى
يونس بضحك: دياب كان كُل ما نعمل حاجه غلط يخلينا ننضف اسطبل الخيول كلو لوحدنا أنا وقاسم من غير الشغالين اللي هناك وكان بيقف علينا يراقب الشغل عارفه فيلم شئ من الخوف بتاع عتريس وفؤاده اهو دياب بقا كان عامل زى عتريس ماسك الكُرباج وبيشوفنا شاغلين ولا لاء
فيروز عيونها دمعت من كُتر الضحك ويونس كمان وكملو ضحك وهزار
فى اوضه ورد
امل: حرام عليكى يا فاطمه احرجتى البت
ليلى بضيق: متبقاش فاطمه لو معملتش كده
فاطمه: والله كلكم دلوقتي جايين عليا هى واحده مش محترمه أصلا أنا شايفاها قاعده مع دياب فى الجنينه دا أنا بنت عمو وعمرى ما عملتها
ورد بإستفزاز: وليه متقوليش ان دياب هو اللي عايزها تقعد معاه
فاطمه: قصدك ايه يعنى
ورد: قصدى انو ممكن يكون حبها
فاطمه: أنا خارجه اقعد بره اصلك بقيتى بارده يا ورد
فاطمه خرجت بره وهى بتتوعد لفيروز
فاطمه فى التليفون: ايوه يابت يا تهانى اللي هقولك عليه دا تعمليه بالحرف الواحد......................... فهمتى يابت الفلوس ابعتى حد ياجى ياخدها أنا قاعده فى بيت عمى عثمان بس ياجى من الباب الورانى قفلت مع تهانى وهى بتبتسم بشر
عند فيروز
فيروز: هى الساعه كام دلوقتى
يونس وهو بيبص فى ساعته: الساعه اتنين ونص
فيروز: طب عن ازنك أنا هروح اوضتى
يونس: اتفضلى اه صح دياب قال لورد انها تطلع الشنطه بتاعتك الاوضه بس يمكن ورد نسيت ما تقولك
فيروز: اه ممكن يكون نسيت هروح انا بقى عشان ارتب الهدوم فى الدلاب
يونس: اه طبعاً اتفضلى
راحت فيروز اوضتها ورتبت هدومها فى الدولاب لقت حد بيخبط على الباب راحت فتحت
ليلى: تعالى يا فيروز صلى معانا
فيروز: حاضر بس
ليلى: بس ايه
فيروز بإحراج: أنا مش معايا إسدال
ليلى بإبتسامة: يستى متشليش هم الاسدال معانا زياده
فيروز بإبتسامة: طب يلا بينا
راحت فيروز وليلى على اوضه ورد وامل اديتها إسدال
فيروز: هى فين فاطمه
ورد: مش عارفه والله راحت فين تعالو نصلى احنا يلا
وصلو كلهم وبعدين قلعو الاسدالات بتاعتهم ماعدا فيروز
فيروز واقفه بتبص لشكلها بالحجاب فى المرايه وانها متغيره كتير
أمل: شكلك حلو خالص بالحجاب
فيروز: عندك حق هو هنا فى محالات هدوم
ليلى: ايوه فى
فيروز: طب ايه رأيكم تيجو معايا فى يوم اصلى عايزه اشترى هدوم
ورد: تمام احنا موافقين فجأه سمعو صوت عالى تحت فيروز والبنات نزلو يبصو من الشباك اللي بيطل على الجنينه وفيروز نسيت انها لسه بالاسدال وفاطمه عملت نفسها طالعه من المطبخ
دياب ويونس طلعو بره طلعو بره فى نفس الوقت اللي بيوصل فيه قاسم وسليم
دياب وهو شايف اهل البلد متجمعين عند البوابه والحراس منعين دخولهم بس دخلو قاسم وسليم عادى
دياب بغضب: فى ايه وايه الصوت العالى دا
واحد من الواقفين وهو اللى فهمهم كده: مش عيب عليك يا حضره العُمده لما تجيب واحده ماشيها بطال شايفين يا اهل البلد بقا العُمده بتاعنا جايب واحده كده امال احنا نعمل ايه
دياب وعيونه حمرت من الغضب وعروقه برزت قال: افتحو الباب وهاتو اللي بيتكلم دا وانتو يا اهل البلد بجا واحد ميسواش زى دا يجول على عمدتكم كده وانتو تصدقو
كل اهل البلد منزلين راسهم فى الارض والحُراس ماسكين الشخص اللى حرض اهل البلد
دياب: الواحده اللي بيتكلم عليها دى تبجى خطيبتى واللى هسمعو بيقول نص كلمه عليها هدفنو صاحو
يونس وقاسم وسليم بيبصو لبعض بدهشه
اهل البلد كلهم: احنا أسفين يا حضره العُمده
كل اهل البلد مشيو
دياب بغضب: هاتولى الكلب دا على المخزن
بعد فتره
وصل دياب البيت وكانت فيروز بتبكى وحوليها البنات بيهدوها وفاطمه جمب فيروز
اول ما دخل دياب ووراه يونس وقاسم وسليم كلهم وقفو
فاطمه كانت جمب فيروز قرب دياب منهم بخطوات ثابته وفجأه طخخخخخخخ قلم نزل على وش.......
البارت الخامس…
بعد فتره
وصل دياب ووراه قاسم ويونس وسليم
دياب شاف فيروز بتبكى وحوليها البنات بيهدوها وفاطمه جمب فيروز وبتمثل انها زعلانه دياب قرب من فيروز وفاطمه بخطوات ثابته وفجأه طخخخخخ كلهم برقو من قوه القلم اللي نزل على وش فاطمه
دياب سمك فك فاطمه وضغط عليه جامد وقال: مش عيب عليكِ يابت عمى لما تأجرى واحد ميسواش يجول على واد عمك إكده
فاطمه بتبكى وحاطه ايدها علي وشها دياب ساب فك فاطمه وقال: تعرفى يا فاطمه ايه اللي خلانى محبكيش عشان طول عمرى شايفك زى ورد كُنت زى مابهتم بورد كُنت بهتم بكل واحده فيكم انتِ وهمتى نفسك يا فاطمه انى بحبك ومحدش اتوجع غيرك دلوجتى من النهارده انسى ان ليكى اخ وواد عم اسمو دياب
فاطمه مقدرتش تستحمل الكلام وطلعت فوق بتبكى
فيروز بدموع: حرام عليك يا دياب عملت فيها كده ليه
وطلعت ورى فاطمه
دياب قرب من ساميه مرت عمه وباس ايدها وقال
دياب: سامحينى يا مرت عمي بس أنا لازم افوجها من اللى هى فيه دا
ساميه: مسمحاك ياولدى انت اخوها برضو
عند فاطمه
فيروز: متزعليش يا فاطمه من دياب هو اكيد عايز مصلحتك
فاطمه بصت لفيروز بدموع وقالت: بعد كُل اللى أنا عملتو فيكى وبرضو بتكلمينى
فيروز بطيبه: انتِ زى اختى يا فاطمه وأنا هبقى معاكى دايما
فاطمه حضنت فيروز جامد
فاطمه: سامحينى يا فيروز
فيروز: مسمحاكى بس توعدينى انك هتتغيرى
فاطمه: أنا فعلاً هتغير كلام دياب خلانى افوق من اللى انا فيه دا انا كنت فاكره اهتمام دياب دا حب بس هو كان بيحبنى زى ورد واكملت بدموع وأنا نفسى اعتذر ليه بس هو قال انسى ان ليك واد عم اسمو دياب
فيروز: صدقينى دياب قلبو طيب وهيسامحك زى ما انا سامحتك وهنبقى صحاب صح
فاطمه: صح
فيروز: خلاص تعالى معايا واعتذرى ليهم
فيروز اخدت فاطمه ونزلو تحت
فاطمه بدموع ليهم كلهم وهى منزله راسها فى الارض: أنا عارفه ان مليش عين اعتذر بس أنا كُنت فاكره انى كده هتجوز دياب أنا بعتذر ليكم كلكم ولسه هتمشى هاله مسكت إيدها
هاله بطيبه وهى بتمسح دموعها: اللى حصل حصل يابتى المهم انك تتغيرى وانا متأكده ان جلبك ابيض بس جنانك موديكى فى داهيه تعالى فى حضنى يابت
فاطمه بتضحك وبتروح فى حضنها وبتقوم احلام وامها ساميه وبيحضنوها وبيقومو البنات كمان يحضنوها
وفيروز واقفه مبتسمه فاطمه بتفتح دراعها لفيروز وفيروز راحت حضنتها ودياب واقف بيبص عليهم فاطمه راحت لدياب
فاطمه لدياب: أنا اسفه يا دياب سامحنى
دياب: المهم انك تتغيرى يا فاطمه واذا كان عليا فتعالى فى حضن اخوكى
فاطمه اتفاجأت وراحت حضنتو
فاطمه بدموع: انت احسن اخ فى الدنيا يادياب
دياب بهزار: يابت انتى اختى يعنى كان لازم اضربك بالقلم عشان تفوجى
فاطمه وكلهم ضحكو
سليم بهزار: ياعنى اليوم اللي اجى فيه يحصل كده دا ايه العيله الفقريه دى
قاسم بضحك: احنا اللي عيله فقريه ولا انت اللي نحس
هاله: انت تسكت خالص يا سليم باجى يا واد متجيش بيت عمك
سليم بإعتذار: معلش يامرت عمى المهم انى جيت بس القاعده عندكم حلوه جوى (قصده على ورد)
يونس فهمو وقال بهمس: اتلم ياد بدل ما اقول لدياب
سليم بهمس: يا عم اختك خطيبتى هو أنا شاقطها
قاسم: انتو بتقولو ايه
يونس: خليك فى حالك انت بس
هاله: تعالو ناكل كلنا بما اننا اتجمعنا يلا وراحو على سفره الاكل
فى فيلا والد فيروز
سالم: يعنى هتكون راحت فين
عبير: والله علمى علمك شوف بنتك قليله الر*بايه راحت فين فعلا ماهى ملقتش حد يربيها
سالم: مش وقته الكلام دا انا هتصل بجمال خليه ياجى دلوقتى ويشوف معانا حل فى المصيبه دى
عفاف الخدامه: جمال بيه بره يا سالم بيه
سالم: دخليه بسرعه أنا كده كده كُنت عايزه
عفاف: حاضر يابيه
راحت عفاف وبعدين دخل جمال
جمال: عاجبك اللي عملتو بتك المحترمه دا
سالم: وطى صوتك وتعالى نفكر هنعمل ايه فى المصيبه دى
جمال: أنا دورت عليها عند صحابها كلهم محدش يعرف عنها حاجه والنهارده كمان مرحتش الكليه بتاعتها
عبير: يعنى هتكون الارض انشقت وبلعتها
جمال: أنا مش عارف ممكن تكون راحت فين بس أنا هفضل مراقب الكليه بتاعتها وصحابها قالو لو عرفو حاجه هيبلغونى علطول
هند: طب ما تعملو اعلان فى الجرايد عنها انها مختفيه
سالم برفض: لا طبعاً لان سمعتنا هتبوظ ويقولو ان هى هربت
عبير: مش هى دى الحقيقه
سالم: ايوه هى دى الحقيقه بس محدش يعرف حاجه ولا عايزين حد يعرف
عبير: يعنى بعد اللى عملتو كلو دا وبرضو بتدافع عنها
سالم: أنا عمرى ما دفعت عنها كنت دايما بفضلك انتِ و بنتك عليها كان المفروض انى ابقي ليها الحاجه اللي تتسند عليها واعوضها عن حنان الام اللي مش عاشته ولاكن اعمل ايه معرفتش قيمتها الا بعد ما ضاعت منى أنا رايح فوق لانى تعبان ومش قادر
طلع سالم فوق
عبير: ها هتعمل ايه يا جمال هتسيب البت وكل اللي عملناه دا ضاع
جمال: والله مانا سايبها فى حالها لازم اجيبها تحت رجلى
هند: هتعمل ايه يعنى
جمال: متخفيش انا مرتب لكل حاجه وسايب عيون فى الكليه بتاعتها واول ما تظهر هجيبها وامضيها على بيع المصنع واكمل فى نفسه (وهاخد اللى أنا عايزه)
عبير: جدع يا جمال
جمال: بس متنسيش هاخد نص المصنع
عبير: اللي انت عايزه هدهولك
جمال بطمع: كدا اتفقنا
عند فيروز
بعد ما خلصو اكل
فيروز: ماما هاله أنا قولت لدياب انى هروح الكُليه بكره وهو معترضش
دياب: أنا وافقت علشان هتروحى بحراسه
فيروز: ايه دا هو انت لسه فاكر
دياب: ايوه انا قولتلك هتروحى يبقى بحراسه مش هتروحى يبقى فى حراسه مفيش حراسه يبقى مش هتروحى
فيروز: خلاص حراسه حراسه
دياب: ايوه كده أنا كلمت حُراس من الشركه عندى وبكره الصبح هتلاقيهم على البوابه
فيروز: هو انتو مش بتروحو ليه
فاطمه: لا انا كُنت واخده كام يوم اجازه عشان عندى محاضرات مخلصتهاش وهروح بكرا وامل وورد وليلى لسه مخلصوش محاضراتهم
فيروز: انتو كلياتكم فين
امل: احنا كلنا فمحافظه سوهاج نفسها
فيروز: ممكن يادياب بعد الكُليه بتاعتى نروح المول اصلى عايزه اشترى هدوم واسعه غير بتاعتى لانى هتحجب
هاله: ربنا يهديكى يابتى
فيروز: يارب يا ماما هاله
دياب: ماشى أنا معنديش مانع بس تيجى على القصر الاول
فيروز: أنا كنت هعمل كده عشان هاخد البنات معايا
دياب: خلاص تمام معنديش مانع
فيروز: هو أنا ممكن اتكلم معاك فى الجنينه
دياب: ايوه طبعا روحى وانا هحصلك
تسريع الاحداث راحو الجنينه
فيروز: هو انت عرفت الحقيقه ازاى
دياب: هحكيلك
فلاش باك
دياب: هتنطج ولا اخلى الرجاله يقومو بالواجب معاك مع ان مفيش فى وشك حته سليمه
قاسم: ما قولتلك سيبو ليا وانا وسليم نربهولك فى القسم
الراجل: لا لا يابيه هقولالبت اللي اسمها تهانى اللى بتنضف فى البيوت هى اللى قالت اعمل كُل دا
دياب: يونس خلى الرجاله يجبوها دلوجتى
بعد فتره الرجاله جابت تهانى
دياب: انا مش بمد ايدى على واحده ست فاحسن ليكى انك تقولى كل حاجه بالزوق
تهانى بخوف: حاضر يا حضره العُمده فاطمه بت عمك هى اللى قالتلى اعمل كده وادتنى الفلوس من الباب الورانى
دياب: قسما عظما لو الكلام دا حد من اهل البلد عرفو أنا هدفنك صاحيه فاااهمه
تهانى بخوف: فاهمه يا حضره العُمده
بااااك
دياب: بس ياستى هى دى الحكايه
فيروز بابتسامة: أنا مش عارفه اشكرك ازاى على اللى عملتو معايا
دياب بإبتسامة: لا متشكرنيش انا معملتش غير الواجب
فيروز: عن ازنك أنا هروح انام عشان هصحى بدرى
دياب: اتفضلى
فيروز مشيت وهو كان بيبص للاثر بتاعها
فى اليوم التالى......
البارت السادس…
فى صباح اليوم التالى
فيروز: يلا سلام يا ماما هاله أنا همشى
هاله: كيف يابتى استنى افطرى الاول
فيروز: لا أنا لازم امشى هو مفيش حد موجود هنا
هاله: لا يابتى ورد نايمه فوج وقاسم فى القسم ويونس راح السكن بتاعه عشان جامعته ودياب رايح شركته النهارده ومستنيكى بره
فيروز: طب خلاص أنا هروح الحقو يلا باى
هاله: مع السلامه
فيروز خرجت لقت دياب واقف ومدى ضهرو
فيروز: معلش اتأخرت عليك
دياب: كويس انك عارفه انتِ هتروحى الكُليه النهارده بس وبعدين هتروحى على الامتحانات
فيروز: ازاى
دياب: كلمت العميد بتاع الكليه بتاعتك وقولتلو انك هتروحى على الامتحانات وانتِ كده كده فى الترم التاني يعنى خلصتى
فيروز: خلاص تمام وأنا النهارده هقابل صحبتى عشان اروح عندها
دياب: وانتِ مين أذن ليكى انك هتروحى عندها اصلا
فيروز: ليه مين هيمنعنى
دياب ببرود: أنا
فيروز: ودا بصفتك ايه بقا
دياب بإبتسامة صفرا: بصفتى خطيبك ولا نسيتى ان اهل البلد كلهم عارفين كده
فيروز لسه هتتكلم قاطعها دياب
دياب: أنا مش عايز معارضه ومين عارف يمكن تقعدى هنا على طول يلا بينا أنا كده كده رايح الشركه النهارده
فيروز: ايه دا انت هتروح بالبس الصعيدى
دياب: على فكره عادى انا ميهمنيش بس أنا بروح الفيلا بتاعتى بغير هدومى
فيروز: طب يلا بينا هنتأخر
دياب: يلا
تسريع الاحداث
فيروز وصلت الكُلية وقابلت هاجر
هاجر: ايه دا يا فيروز مش بتيجى ليه
فيروز حكت لهاجر انها قابلت يونس واخدها عندو
هاجر: يعنى هتيجى عندى
فيروز: مش عارفه بس احتمال لا
هاجر: وايه كميه الحراسه اللي انتِ جايه بيها دى
فيروز: محدش رضى يطلعنى من غير الحراسه دى يلا نروح على المحاضره راحو المحاضره وفى عيون كانت بتراقب فيروز
عند جمال
جمال: طب انت متعرفش عربيه مين اللي هى جات بيها دى
الشخص اللي بيراقب فيروز: لا والله يابيه بس العربيات والحراسه مشدده عليها
جمال: طب خليك مراقبها اوعى تغيب عن عينك
الشخص: تمام يابيه وقفل مع جمال
جمال: بقا بتعملى عليا أنا الخضره الشريفه وانتِ زبا*له بس هجيبك برضو تحت رجلى
عند فيروز
فيروز: يلا سلام أنا همشى
هاجر: خلاص تمام
مشيت فيروز وهاجر طلعت تليفونها
هاجر: الو يا جمال
جمال: ايوه يا هاجر
هاجر: فيروز النهارده جات وقالت ان الناس اللي عايشه معاهم هيخلوها عندهم علطول
جمال: طب متعرفيش مين هما الناس دول
هاجر: لا مجبتش اى سيره عنهم بس باين عليهم ناس فوق اوى
جمال: هو انتِ بتكرهى فيروز ليه كده
هاجر بحقد: عشان هى عندها كُل حاجه وانا لا واحده زيها طلعت لقت عندها فلوس وجمال وفيلا ومصنع بأسمها ودايما الأولى على الكُليه وكلُ الدكاتره بيحبوها انما أنا واحده اتربت فى ملجأ وبشتغل عشان اصرف على نفسى ليه هى كُل حاجه وانا لا انا بكرها
جمال: كويس طالما كده يبقا مصلحتنا واحده وهديكى الفلوس اللي انتِ عايزاها
هاجر بطمع: والفلوس دى مقابل ايه
جمال: هقولك كُل حاجه بس فى وقتها بس المهم انتِ هتعملى اللى هقولك عليه
هاجر: ايوه طبعاً هعمل كُل كلمه بالحرف الواحد
جمال: كده اتفقنا
عند فاطمه فى الكُليه
كانت ماشيه وماسكه الايس كوفى بتاعها واحد خبط فيها والايس كوفى وقع على فاطمه
الشخص: أنا أسف
فاطمه: مش تفتح يا استاذ
الشخص: على فكره انا قولت أسف وبعدين انتِ اللى مش واخده بالك
فاطمه: على فكره انت بنى ادم قليل الذوق
الشخص: يخرب بيت لسانك الطويل دا ما قولت اسف
فاطمه: انا اللي غلطانه انى واقفه مع واحد زيك اصلا
مشيت فاطمه وهى كان بيبص عليها
الشخص: يخرب بيت جمالها هو فيه كدا بس لسانها طويل يلا خساره الحلو مبيكملش ايه اللي أنا بقولو دا انا ورايا محاضره
دخلت فاطمه المحاضره
صاحبتها: ايه دا اتأخرتى ليه يا فاطمه
فاطمه: فى واحد حيو*ان بره وقع عليا الايس كوفى
صاحبتها: الحقى ايه الدكتور الجديد القمر دا
دخل الدكتور والبنات كلهم معجبين بشكلو وفاطمه مصدومه ازاى الشخص اللي هزئتو بره هو الدكتور
الدكتور: اكيد طبعاً انتو مستغربين أنا هنا ليه أنا دكتور نادر رأفت الدمنهورى هدرس ليكم الماده بدل دكتوره صفاء لانها واخده اجازه
تسريع الاحداث
نادر: وكده تكون المحاضره خلصت واتمنى ان شرحى يكون عجبكم اتفضلو
كلهم مشيو ولسه فاطمه وصاحبتها هيطلعو
نادر: لو سمحتى يا بتاعه الايس كوفى انتِ
صاحبتها: طب أنا هستنى بره
فاطمه: ايه بتاعه الايس كوفى دى
نادر: ما أنا مش عارف اسمك ايه
فاطمه: اسمى فاطمه يا دكتور نادر عن ازن حضرتك
نادر: استنى بس أنا كُنت حابب اعتذر لحضرتك على اللى حصل بره
فاطمه بإبتسامة: حصل خير يا دكتور وأنا أسفه انى اتعصبت عليك
نادر بإبتسامة: لا عادى حصل خير تقدرى تتفضلى
فاطمه: عن ازنك
عند فيروز
فيروز: هو انت جايبنى شركه دياب ليه
السواق: دياب بيه هو اللي قالى كده انى اجيب حضرتك للشركه
فيروز: طب شكراً لحضرتك
نزلت فيروز ودخلت
فيروز للموظف: لو سمحت مكتب دياب بيه فين
الموظف: فى الدور 13 يا فندم عن ازنك
ركبت فيروز الاسانسير
فيروز: لو سمحتى عايزه ادخل لدياب
السكرتيره بقرف: دياب بس من غير بيه وياترى فى معاد سابق ولا لا
فيروز: وانتِ مالك أنا عايزه ادخل لدياب دلوقتى
السكرتيره بإستفزاز: وانا مش هدخلك ويلا من غير مطرود
فيروز: انتِ بتكلمينى كده ليه أنا هدخل يعنى هدخل
السكرتيره بصوت عالى: باين عليكى مش بتفهمى بالذوق أنا هطلب الامن وهما يرموكى بره
طلع دياب على الصوت العالى
دياب بزعيق: فى ايه ايه الصوت العالى دا فيروز انتِ جيتى امتى ومدخلتيش علطول ليه
فيروز بزعل ودموع: هى مردتش تدخلنى يا دياب وكانت عايزه تطلب ليا الامن
دياب بص للسكرتيره بغضب وقال: ادخلي المكتب بتاعى وأنا هحصلك
فيروز: حاضر
فيروز دخلت
دياب للسكرتيره: أنا عايز افهم ايه اللي كان بيحصل
السكرتيره بخوف: هى اللي علت صوتها عليا وكمان قالت ليا انها عايزة تدخل لدياب من غير بيه عش....
قاطعها دياب بزعيق: وانتِ مالك تقول دياب تقول دياب بيه دا ميخصكيش واول واخر مره تكلميها بالاسلوب دا انتِ فااااهمه
السكرتيره بخوف: فاهمه يا دياب بيه
بصلها بغضب ودخل لفيروز
دياب: خلاص متزعلش اخدت ليكِ حقك
فيروز: لا أنا مش زعلانه
دياب: امال واقفه ليه مقعدتيش
فيروز: انت جبتنى هنا ليه
دياب: عشان نروح المول
فيروز: لا أنا هروح مع البنات
دياب ببرود: لا انتِ من هنا ورايح هتخرجى معايا
فيروز: ودا ليه بقا وتخرج معايا بصفتك ايه
دياب وهو بيقرب منها وهى بترجع لورا
دياب: بقا مش عارفه أنا ابقالك ايه
فيروز بتوتر: انت بتقرب ليه
فيروز خبطت فى الحيطه وهو حاصرها بايده
دياب بهمس فى ودنها: بصفتى خطيبك يا روز وأنا من هنا ورايح هختار هدومك وعلى فكره شكلك كان حلو اوى بالحجاب
فيروز بسرحان:وانت كمان شكلك حلوب الصعيدى والبدله
دياب: ايه صح شكلى حلو
فيروز فاقت: لو سمحت ابعد
بعد دياب وهو بيقول: ايه رأيك بعد ما تتخرجى اخليكى المترجمه الرئيسيه للشركه اهو تسافرى معايا واحنا كده كده داخلين على صفقه جديده
فيروز بفرحه: صح
دياب بإبتسامة: اه صح ها موافقه ولا اشوف غيرك
فيروز بسرعة: لا لا موافقه طبعا
دياب: يلا بينا على المول
فيروز: يلا
عند جمال
الشخص: الحق يابيه دى دخلت شركه دياب الهوارى
جمال بخضه وخوف: ينهار اسود انت بتقول ايه
الشخص: اه والله يباشا أنا شوفتها دخلت دلوقتى وبعدين طلعت ومعاها دياب الهوارى اكمل فى المراقبه ولا ايه يابيه
جمال: لا لا وقف دلوقتى ولما اقولك راقبهم تبقى تعمل كده
الشخص: اوامر ياباشا
جمال أنا لازم اروح لسالم
راح جمال عند سالم فى المكتب
جمال: انا عرفت فيروز فين
سالم بسرعه: هى فين
جمال: عند دياب الهوارى
سالم بخضه: انت بتقول ايه
جمال: انا بعت واحد يراقب كليتها وهو قالى انها دخلت بحراسه ولما خلصت راحت شركه دياب الهوارى وطلعت معاه
سالم بخوف: معقول يكون عرف وعايز ينتقم من فيروز
جمال بخوف: وطى صوتك انت عايز تفضحنا اكيد لا مش كده هو
سالم بخوف: ربنا يستر
فى المول
فيروز: على فكره أنا عماله اخد رأيك فى محلات كتير وانت مفيش محل عجباك
دياب ماشى بغرور وحاطط ايده فى جيب البنطلون
فيروز بزهق: يا اخينا أنا بكلمك
دياب وهو بيحط النضاره الشمسيه فوق راسه وبيقول: ممكن تسكتى شويه المحلات اللي بتقولى عليها دى مش بتاعه محجبات تعالى نروح المحل دا
فيروز: يلا لما نشوف اخرتها
دخلو المحل وكانت دريسات محجبات
دياب يلا اختارى اللى انتِ عايزاه وأنا هستنى بره
فيروز اختارت دريسات كتير وعليها طُرح برضو
فيروز راحت عند الكاشير من غير ما تقول لدياب
فيروز وهى بتدى البنت الفيزا: اتفضلى عايزه ادفع الحساب
الكاشير وهو بياخد الفيزا: تمام يافندم
بعد ثوانى
الكاشير باسف: للاسف يافندم الفيزا بتاعتك مش شغاله
فيروز بصدمه: طب معلش حاول تانى
الكاشير حاول تانى: للاسف مش راضى برضو يافندم
فيروز: طب بعد ازنك ممكن تنده الشاب اللى بره دا وبتشاور على دياب
الكاشير: تمام يافندم
بيروح الكاشير ينده دياب
دياب: فى حاجه حصلت
فيروز: وقفو الفيزا بتاعتى
دياب: وانتِ عرفتى ازاى
فيروز اصل أنا كُنت هدف...
قاطعها دياب: وانتِ تدفعى ليه وأنا موجود
دياب للكاشير: كام الحساب
الكاشير: الحساب 3000 يافندم
دياب بيدى الفيزا للكاشير: اسحب 3500 والباقى ليك
الكاشير باحترام: تحت امرك يا فندم
خلصو والحُراس شالو الحجات اللى اشتروها
فيروز: دياب عايزه ايس كريم
دياب: هو أنا بخرج بنت اختى
فيروز: لو سمحت عايزه واحده والنبى
دياب: حاضر
دياب لحد من الحُراس: انتو كام واحد
الحارس: احنا عشره يا دياب بيه
دياب وهو بيدى الحارس 200:روح اشترى ايس كريم ليك وللرجاله وهات ليا أنا وفيروز كمان والباقى خلى الراجل ياخدو
الحارس بدهشه: نعم
دياب: فى ايه
الحارس: لا مفيش حاجه يا دياب بيه هجيب الايس كريم فوراً
الحارس جاب الايس كريم وكلهم اكلو ودياب وفيروز بيضحكو ويهزرو
وصلو البلد وراحو البيت
دياب: فيروز لو سمحتى عايز اتكلم معاكى بس على السطح
فيروز: تمام روح وأنا هحصلك
تسريع الاحداث
طلعت فيروز على السطح واتفاجات لما لقت دياب حاطط كرسيين وطربيزه وعليها كوبيتين شاى ومشغل محمد منير
فيروز قعدت على الكرسي ودياب قعد على الكرسي التانى
فيروز: ايه الرومانسيه دي وانت عرفت ازاى انى بحب محمد منير
دياب بإبتسامة: عشان أنا كمان بحبو
قعدو فى صمت وبعدين دياب قال
دياب: تتجوزينى يا فيروز
فيروز:لا........
البارت السابع…
بعد صمت دياب قال
دياب: تتجوزينى يا فيروز
فيروز ببرود: لا مش موافقه
دياب بص ليها كتير وسكت ولسه هيمشى فيروز مسكت ايدو
فيروز بضحك: يبنى استنى اكمل انا مش موافقه اتجوز حد غيرك.
دياب ضحك عليها
دياب: بحبك
فيروز: وأنا كمان
دياب بهزار: دا انتِ واقعه واقعه البنات بيقولى لسه هنفكر وانتِ موافقه وبحبك على طول
فيروز بضحك: بصراحه كنت واقعه خالص وانت جِبله مش بتحس
دياب بغرور: مانا برضو دياب الهوارى مينفعش ابين انى معجب باى واحده كده
فيروز ضحكت
دياب بهزار: ضحكت يعنى قلبها مال
فيروز بهزار: خلاص يا عم عمرو دياب انت خلينا فى المهم هتعمل ايه بقا
دياب: أنا هقول لامى ونحدد معاد
فيروز:بس
دياب فهم: قصدك على اهلك
فيروز هزت راسها بايوه
دياب: بعد كُل اللى عملوه فيكى برضو بتحبيهم
فيروز: مش حكايه حُب يادياب بس اهل البلد هيقولى انى من غير اهل فلازم فى اليوم دا بالذات اهلى يكونو موجودين
دياب: خلاص أنا هتكلم مع ابوكى واشوف الموضوع دا بس برضو من هنا ليوم كتب الكتاب هتقعدى هنا أنا مش ضامن اهلك يعملو ايه
فيروز: طب يلا كفايه رغى كتيير وتعالى نشرب شاى
دياب: ماشى تعالى نشرب
عند نادر
رأفت والده: واشمعنا دلوقتى عايز تتجوز ماحنا بنتحايل عليك وانت رافض الموضوع دا
نادر: عشان مكنتش لاقى البنت اللي هكمل معاها حياتى ودلوقتى لقيتها
نفين والدته: ومين هى سعيده الحظ
نادر: تبقى طالبه عندى فالكُليه
رافت: ايوه مين اهلها عشان نروح نتقدم
نادر: أنا سألت العميد بتاع الكليه وهو قالى ان ابن عمها يبقى دياب الهوارى وهى اسمها فاطمه
رأفت: خلاص ياولدى نعمل ليهم زياره بكره ومن غير ما نسأل على البت وطالما ابن عمها دياب الهوارى يبقى اكيد بت اصول
نادر بسعاده: على بركه الله ربنا يخليك لينا ياحج
نفين بضحك: باين عليك وقعت ولا حد سمى عليك
نادر بهزار: دا انا واقع واقع اروح انام بقى عشان عندى كليه الصبح تصبحو على خير
نفين ورافت: وانت من اهلو ياولدى
نفين: يلا يا حج انت ارتاح شويه
رافت: يلا
فى الصباح
عند فيروز
دياب راح لهاله الاوضه
دياب: صباح الخير ياما
هاله: صباح النور ياولدى
دياب: انا كنت حابب اقولك خبر
هاله: خير ياولدى
دياب: انا هخطب فيروز
هاله بفرحه: يا الف نهار أبيض ياولدى وانت جولتلها
دياب: ايوه جولتلها يا امى بس فى حاجه
هاله: ايه هى
دياب: فيروز قالت ان اهلها لازم يكونو موجودين لان أهل البلد هيقولو ان هى ملهاش اهل
هاله: كلامها صح ياولدى طب انت هتعمل ايه
دياب: هروح شركه ابوها النهارده واطلبها منه
هاله: طب ويفرض رفضك
دياب: خلاص انا عملت اللي عليا وهتجوزها من غيره أنا هنزل فى الاسطبل دلوقتى وشويه كده هروح الشركه لابوها
هاله: تمام ياولدى استنى افطر وبعدين روح الاسطبل أنا كده كده نازله احضر الفطار
دياب وهاله نزلو مع بعض
عند فاطمه فى الكُليه
كانت ماشيه وسمعت نادر بينادى عليها
نادر: انسه فاطمه
فاطمه: نعم يادكتور نادر
نادر: هو ممكن رقم دياب ابن عمك
فاطمه باستغراب: حضرتك عايز رقم دياب خير يا دكتور هو أنا عملت حاجه
نادر بإبتسامة: لا خير إن شاءلله انا عايز رقمو عشان اشرب معاه الشاى
فاطمه معلقتش وطلعت ورقه وقلم وكتبت رقمو من التليفون بتاعها
فاطمه: اتفضل هو دا رقم دياب
نادر: شكرا يا انسه فاطمه
فاطمه: العفو يا دكتور عن اذن حضرتك
نادر: اتفضلى
مشيت فاطمه وراحت محاضراتها
عند سالم فى الشركه
سالم: هنعمل ايه يا جمال أنا مش قادر افكر من امبارح
جمال: يعنى أنا اللى عارف مش كلو من بنتك قليله الر*بايه هى اللى هربت وكمان رايحه لدياب الهوارى
سالم: وهى ايه اللى عرفها دياب الهوارى دى اكيد صدفه او دياب الهوارى هو اللى اخدها عندو عشان ينتقم منى فيها
جمال: لا دياب الهوارى اذكى من كده بكتير دياب الهوارى مبيخفش من حد لو عرف حاجه مكنش زمانا عايشين دلوقتى
سالم: وبعدين انا خايف على فيروز
جمال: اللى زى بنتك دى تستاهل اى حاجه تحصلها يعنى عايشه مع دياب الهوارى وهى عارفه انو مش متجوز وقال ايه تعمل عليا أنا شر*يفه
سالم: خلاص يا جمال اللي حصل حصل احنا عايزين طريقه نجيب بيها فيروز
جمال: لما افكر فى حاجه هقولك عليها
عند فيروز
كلهم قاعدين سفره الاكل ورد وفيروز جمب بعض وهاله وقاسم جمب بعض ويترأس السفره دياب
هاله: الف مبروك يابتى دياب قالى علي كل حاجه
فيروز بابتسامة: الله يبارك فيكِ ياماما هاله
ورد: مبروك على ايه
هاله: دياب هيخطب فيروز
ورد بفرحه: الف مبروك يا فيروز
فيروز: الله يبارك فيكِ يا ورد عقبالك
ورد: إن شاءلله
فيروز: اه عايزه اوريكى الفساتين الجديده بتاعتى وعليها طرح كمان اصلى هتحجب
ورد: ايه دا روحتى امتى
فيروز بغيظ لدياب: روحت امبارح بعد الكليه لقيت السواق بيودينى شركه دياب وبعدين اخدنى وروحنا المول
قاسم: الف مبروك ياروز
فيروز: الله يبارك فيك يا قاسم عقبالك
قاسم بهزار: ايوه ادعيلى يا روز خلى النحس يتفك واتجوز بقا
دياب: احلى حاجه فيك انك عارف نفسك نحس يا نحس
قاسم بضحك وهو بيقلد كتكوت: مسيو جاك أنا ظابط محترم
كلهم ضحكو على هزاره
دياب قام من على السفره
دياب: أنا هروح الاسطبل
فيروز: استنى أنا جايه معاك
دياب: لا خليكى هنا
فيروز: لا لا أنا عايزه اروح أول مره هشوفو
هاله:خلاص خدها يا ولدى
دياب بنفاذ صبر: قدامى يلا والبسى الحجاب
فيروز: هو مفيش حد برا
دياب: تمام نكتب الكتاب وكل حاجه هتتغير
خرج فيروز ودياب وراحو الاسطبل
فيروز وهى بتبص للخيول: واااو المكان هنا تحفه
دياب: فعلاً أنا لما بكون مدايق باجى هنا نفسك تركبى على حصان
فيروز: ياريت
دياب مسك ايدها وقال
دياب:تعالى معايا
دياب كان ماسك ايدها وهى ماشيه معاه مش فاهمه حاجه فجأه لقتو بيرفعها ويخليها تركب على ظهر الحصان
فيروز بخوف: لا لا أنا خايفه نزلنى احسن
دياب: متخفيش وانتِ معايا
دياب مسك لجام الحصان بأيد واليد التانيه ماسك بيها دراع فيروز
فيروز كانت فرحانه وهو مبسوط عشان قدر يفرحها قاطعهم تيليفون دياب
دياب لفيروز: تعالى انزلك عشان معايا تليفون
فيروز: ماشى
دياب نزل فيروز ورد على تليفونه
نادر: السلام عليكم
دياب: وعليكم السلام مين معايا
نادر: أنا نادر رأفت الدمنهورى الدكتور بتاع انسه فاطمه فى الكليه
دياب: أهلا وسهلاً خير يا دكتور فى حاجه حصلت
نادر بهدوء: لا خير ان شاءلله انا كُنت حابب اقول لحضرتك اننا جايين عندكم النهارده دا بعد ازن حضرتك طبعا
دياب: لا طبعاً تشرفو فى اى وقت
نادر: إن شاءلله بعد العشاء كويس كده
دياب: ان شاءلله احنا فى انتظاركم
نادر: يلا السلام عليكم
دياب: وعليكم السلام
وقفلو مع بعض
دياب لفيروز: يلا تعالى اروحك البيت عشان ماشى
فيروز: ليه رايح فين
دياب: هروح شركه ابوكى ونتفق معاه على كتب الكتاب
فيروز: تمام خلى بالك من نفسك
دياب: متقلقيش ان شاءلله خير
دياب وصل فيروز البيت وبعدين راح الفيلا بتاعته يغير هدومه
تسريع الاحداث
دخل شركه والد فيروز بهيبته المعتاده تحت نظرات الكُل بالإعجاب بيه
دياب للسكرتيره وهو لابس نظارته الشمسيه: عايز ادخل لسالم المُحمدى
السكرتيره: فى معاد سابق يا فندم
دياب: لا مفيش وهدخل من غير معاد
السكرتيره: طب عن اذنك يا فندم اديلو خبر
دياب: اتفضلى لما نشوف اخرتها
دخلت السكرتيره وكان جمال مع سالم فى المكتب
السكرتيره: سالم بيه دياب بيه الهوارى بره وعايز يدخل
سالم: دخليه بسرعه
جمال: عايز ايه دا كمان
سالم: استنى لما نشوف
بره عند دياب
السكرتيره: اتفضل يا دياب بيه هو منتظر حضرتك جوه
دياب للحراس: خليكم هنا محدش يتحرك من مكانه
الحراس: تمام يا دياب بيه
دخل دياب
سالم بخوف حاول يخفيه: أهلا وسهلا دياب بيه ايه الزياره السعيده دى الشركه نورت
دياب قعد وحط رجل علي رجل وقال
دياب: منوره بيك يا سالم بيه
جمال بسخريه: ماحنا عارفين انها منوره بينا
دياب ببرود: والله أنا قولت سالم بيه مش جمال
جمال بص ليه بغل
سالم: ويا ترى ايه سبب الزياره الكريمه دى يا دياب بيه
دياب: أنا عايز اتقدم لفيروز بنتك وأنا عارف ومتأكد انكم عارفين انها عندى فبلاش لف ودوران
جمال بغضب: مستحيل اوافق على حاجه زى دى محدش هيتجوز فيروز غيرى
دياب ببرود: وانت توافق ولا متوافقش محدش اخد رأيك اصلا
سالم: اسكت يا جمال
دياب بسخريه وتقلد عادل إمام: بتحط نفسك فى مواقف باااايخه
دياب لسالم: ها قولت ايه يا سالم بيه
سالم.........
البارت الثامن.…
دياب: ها يا سالم بيه موافق ولا لا
سالم فكر شويه وبعدين قال
سالم: تمام موافق أنا اكيد مش هلاقى لبنتى احسن من دياب الهوارى
دياب بغرور: على بركه الله كتب الكتاب بُكره
سالم: وايه لازمتها السرعه
دياب ببرود: أنا مش باخد رأيك على فكره أنا ببلغك عشان تيجى لان للاسف وجودك مهم وبرضاك او غصبن عنك أنا كُنت هتجوزها وعلى فكره أنا مكنتش هعزمكم بس فيروز قالت لازم وأنا مبحبش ازعلها قال الجُمله دى وهو بيبص لجمال اللى بيبص ليه بغل
سالم: خلاص هناجى بكُره إن شاءلله
دياب قام مشى من غير ما يرد عليه
جمال: انت ايه اللي خلاك توافق
سالم: عشان يا غبى فيروز لما تتجوز دياب دا هيقفل ابواب جهنم اللى هتتفتح علينا
جمال: ازاى يعنى
سالم: انت مسمعتش هو قال انو مبيحبش يزعلها وهو لو عرف حاجه من اللي حصلت فيروز مش هترضى ان اهلها يتسجنو وهو مش هيرفض ليها طلب
جمال: تصدق صح
سالم: امال انت كُنت فاكر ايه
جمال: طب أنا فى مشوار كده هخلصو ولو قدرت اجى هاجى
سالم: لا متجيش أنا كده كده ماشى عشان اقول لعبير
جمال: تمام
مشى جمال وراح على شقته
فى شقه جمال
اتأخرت خالص على فكره
جمال: معلش يا هند على بين ما خلصت تعرفى مين جى الشركه النهارده
هند: مين
جمال: دياب الهوارى
هند بصدمه: اصغر ملياردير على العالم
جمال: ايوه هو وكمان جاى عشان يتجوز فيروز
هند: ايه دا هو انتو لقتوها
جمال: لا هى اصلا طلعت قاعده معاه
هند: وقعت واقفه
جمال بخبث: بقولك ايه احنا هنقضيها كلام
هند: امال هنعمل ايه
جمال بخبث: تعالى وأنا اقولك
ليفعلو ما حرمه الله
عند والد فيروز
عبير بصدمه: دياب الهوارى مره واحده اه يابت الفقر*يه حظك فى السما طب وانت وافقت
سالم: كان لازم اوافق طبعا هو أنا كُنت هلاقى احسن منو يعنى
عبير: اقطع دراعى من هنا اما كانت هى عملاله عمل عشان يحبها
سالم: عمل ايه بس اكيد حبها فيروز واخده جمال امها
عبير بغضب: قصدك ايه ان امها كانت احلى منى
سالم: لا لا يحببتى مش قصدى
عبير: المهم هتعمل ايه مع فيروز هتاخد منها المصنع
سالم: ايوه أنا هتكلم معاها هى اكيد مش محتاجاه
عبير بحقد: اكيد طبعاً دى هتتجوز دياب الهوارى اصغر ملياردير على العالم يعنى مش هتحتاج فلوس وكملت فى نفسها بكُره مابقاش أنا عبير اما خليتو يطلقك ويتجوز هند
قاطع تفكيرها صوت سالم
سالم: هى فين هند يا عبير
عبير: هند راحت عند صاحبتها
هند من على الباب: انا جيت اهو
سالم: كنت فين يا هند
هند بتوتر غير ملحوظ: كُنت عند صحبتى
سالم بغضب مصطنع: لما تطلعى تانى يبقى قوليلى
هند: حاضر يا بابا
سالم: حضرى نفسك بكره هنروح كتب كتاب فيروز فى سوهاج
هند بكذب: ايه دا هتتجوز مين
عبير بحقد: هتتجوز دياب الهوارى حد قدها
هند: معقول بص لواحده زيها طب انتو لقيتوها فين
سالم: كانت عايشه عند دياب الهوارى
هند: ايه دا وعامله نفسها محترمه وهى طلعت بترسم على دياب الهوارى
سالم: خلاص الموضوع خلص بكره تجهزو نفسكم عشان هنروح أنا طالع ارتاح يلا يا عبير
هند: وأنا كمان طالعه
كُل واحد طلع على اوضته
فى اوضه هند
هند: الو يا جمال
جمال: ايوه هند حد شك فيكى
هند براحه: لا الحمدلله محدش عرف حاجه
جمال: طب كويس يبقى متتأخريش عليا وانتِ اهو عرفتى العنوان
هند: بس احنا لازم نتجوز يا جمال أنا دلوقتى حاسه نفسى رخي*صه
جمال بسخريه فى نفسه: حسيتى انتِ المفروض تتأكدى انك رخي*صه
هند: ايه يا جمال روحت فين بقولك هنتجوز امتى
جمال بكذب: ان شالله يا حببتي هظبط الدنيا معايا وهتقدم يلا سلام
هند سلام
وقفلو مع بعض
جمال: ههههههه يا هند فاكره انى ممكن ابص لوحده زيك يابت خالتى مش عارفه انى خلاص اخدت اللى أنا عايزه
(من أكتر الحاجات المُهمه انك متثقيش فى كلام اى ولد يقولك بحبك لانو لو فعلاً بيحبك هيخبط على بابك ويطلبك بالحلال مش هيدخل من الشباك فبلاش ترخصى نفسك وتكسرى راس اهلك خلى راس اهلك دايما مرفوعه)
عند دياب
هاله: حمدالله علي سلامتك يا ولدى
قرب منها دياب وباس ايدها
دياب: الله يسلمك ياما
فيروز: حمدالله علي سلامتك يادياب
دياب: الله يسلمك يا فيروز
هاله: عملت ايه ياولدى
دياب: روحت الشركه عندو وقولتلو انى عايز اتقدم لفيروز بنتو وهو وافق وكتب الكتاب بعد بكره
هاله: على خيره الله ياولدى
دياب: فى ضيوف جايين بعد العشا ياما
هاله باستغراب: مين ياولدى
دياب: واحد اسمو نادر رأفت الدمنهورى الدكتور بتاع فاطمه بنت عمي جاى هو واهلو أنا هطلع اتصل على قاسم اقولو ينبه على سليم ياجى النهارده يقعد معانا ومع الناس واندهى برضو حريم اعمامى ياما عشان هنعوز شاى للناس
هاله: متقلقش يا ولدى هقولهم حاضر ربنا يعينك ياولدى
دياب: يارب وطلع فوق
هاله: اطلعى انتِ كمان يا فيروز انتِ من الصبح بتنضفى يابتى وورد كانت بتساعدك بس هى رجعت الكليه فالحمل بقى عليكى
فيروز:لا عادى ياماما أنا مش تعبانه من شغل البيت
هاله: اطلعى حتى ارتاحى شويه على ما الناس تاجى شويه
فيروز: حاضر يا ماما عن اذنك
طلعت فيروز وهي رايحه اوضتها اتفاجأت بحد بيسحب ايديها وبيقفل الباب
فيروز وضهرها فى الباب: فى ايه يا دياب خضتنى
دياب وهو محاصرها بإيده وبهمس فى ودنها: وحشتينى
فيروز بخجل: دياب ابعد هصوت والم عليك البيت
دياب: طب أنا هسيبك بشرط
فيروز بعدم فهم: ايه هو
دياب وهو بيشاور على خده: عايز بوسه
فيروز بصدمه: لا طبعا لو سمحت سيبنى
دياب بإستفزاز: خلاص يبقى مش هتطلعى من هنا
فيروز بوجه باكى: لو سمحت سيبنى
دياب وهو بيضحك: خلاص اطلعى بره صعبتى عليا
فيروز فتحت الباب بسرعه وجريت وهو كان بيضحك عليها
فيروز فى اوضتها
فيروز: قليل الادب بس قمر يخرب بيته ايه اللى أنا بقوله دا
تسريع الاحداث
فى العشاء
واقف دياب وسليم وقاسم بيستقبلو نادر و والده و والدته
دياب: أهلا وسهلا بيكم اتفضلو على المندره قاسم خد الحريم دخلهم جوى لامى
قاسم: تمام يا اخوى
قاسم اخد والده نادر عند امو وجاب الشاى
فى مندره الرجاله
دياب: خير يا حج رأفت
رأفت: خير إن شاءلله احنا طالبين القرب منك
دياب: والله احنا لينا الشرف بس مين من البنات
رأفت: طالبين يد الانسه فاطمه لنادر ولدى قولت ايه
دياب: والله استاذ نادر زين الرجال بس الرأى برضو لبت عمى
رأفت : خدو وقتكم فى التفكير وإن شاءلله خير
دياب: إن شاءلله يا حج رأفت
رأفت: نستأذن احنا بقا بس معلش خلى حد ينده الحريم من جوه
دياب لسليم: روح انده الحريم من جوه يا سليم
سليم: حاضر يا دياب
دياب لرأفت: كُنت قاعدت شويه يا حج رأفت
رأفت: مره تانى يا دياب ياولدى وإن شاءلله الزيارات بنا كتير
دياب: ان شاءلله
مشى نادر وعيلته
دياب: اكيد طبعاً الست اتكلمت معاكم هما ليه جو عندنا
هاله: ايوه يا ولدى
دياب: طب انتِ ايه رأيك يا مرت عمي دا عريس بتك
ساميه: والله اللى انت شايفه صح يا ولدى انت اخوها الكبير برضو
دياب: والله الواد واهلو محترمين بس أنا هاخد رأى فاطمه
هى فين
هاله: روحى يا ساميه اندهى فاطمه من فوق
ساميه راحت وبعدين نزلت ومعاها فاطمه
فاطمه: عايز حاجه يا دياب
دياب: فى عريس متقدم ليكِ يا فاطمه قولتى ايه
فاطمه:.........
البارت التاسع….
فاطمه: عايز حاجه يا دياب
دياب: فى عريس متقدم ليكِ يا فاطمه جولتى ايه
فاطمه بخجل: اللى تشوفه يا دياب
دياب: والله الواد واهلو ناس كويسين المهم انتِ اللي هتعيشى معاهم موافقه ولا لا
فاطمه بخجل: موافقه يا دياب
دياب: على بركه الله هكلمهم واقولهم اننا موافقين ونحدد معاد للخطوبه او كتب الكتاب وبالمره اعزمهم على كتب كتابى
فاطمه: الف مبروك يا دياب
دياب الله يبارك فيكِ
دياب: عزمت اهل البلد يا قاسم انت وسليم
قاسم: كلو تمام وسليم كلم يونس وقاله ياخد اجازه من الكُليه وهو نازل بكره
دياب لحريم اعمامه: انتو هتبيتو معانا النهارده عشان كتب الكتاب
ساميه واحلام: تمام يا ولدى
دياب: يلا نطلع نرتاح عشان بكره يوم مُتعب
فى صباح اليوم التالى
الاغانى شغاله فى قصر دياب ودياب بيشرف على الفِراشه بتاعه كتب الكتاب
دياب للصبى: هو فين قاسم وسليم ويونس
الصبى: معرفش والله يابيه بس أنا من شويه شوفتهم دخلو القصر معرفش طلعو ولا لا
دياب: طب شكراً
الصبى: العفو يابيه
دخل دياب القصر
دياب: هما فين العيال دول ياما
هاله: مش عارفه ياولدى حد شافهم
ساميه: لا أنا من شويه شوفتهم بره
دياب: هما كانو قاعدين جمبى وبعدين ملقتهمش
احلام: أنا شوفتهم طلعو فوق يا ولدى
دياب باستغراب: طلعو فوق ليه اصلا أنا طالع
طلع دياب لقيهم فاتحين الباب بسيط وبيتفرجو
دياب: انتو بتعملو ايه
سليم بهمس: وطى صوتك هتكشفنا اتفرج وانت ساكت
دياب بهمس: طب حد يفهمنى انتو بتعملو ايه
يونس بهمس: تعالى اتفرج وانت هتفهم وسع يا قاسم
قاسم بهمس: اهو وسعت اتفرجو وانتو ساكتين
بص دياب لقيهم بيتفرجو على البنات وهما بيرقصو
دياب: اه يا ولاد 🐕 انتو بتتفرجو عليهم والله لعد لتلاته لو لمحت حد هنا انتو عارفين الاسطبل وقبل ما يكمل كلامه كانو كلهم جريو على الجنينه
دياب قفل الباب بالراحه ونزل وراهم
ساميه: فى ايه العيال نازلين جرى ليه
دياب: مفيش يا مرت عمى انا خارج بره
كُلهم: تمام اتفضل
خلصو كُل الترتيبات وطلعو يجهزو نفسهم
عند والد فيروز
سالم: يلا هنتأخر انا قولت البسو بدرى
عبيرح: اهو خلاص خلصنا ايه الاستعجال دا
سالم: امال فين بتك
هند: أنا اهو يابابا
عبير: كلمت جمال
سالم: ايوه كلمتو وقاعد فى عربيته بره
هند: طب ومدخلش ليه
سالم: يدخل ليه اصلا احنا كده كده ماشين دلوقتى
طلعو واتجهو لقصر دياب
عند دياب
كانت الاغانى الصعيديه شغاله والناس فرحانه وبيرقصو بالعصايه.
ودياب كان لابس بدله وقاسم ويونس وسليم لبسين بدل برضو وبيستقبلو الناس
عند البنات
فاطمه: اهو خلصت ايه رأيكم فى الميك اب
فيروز كانت لابسه فستان سواريه بنفسجى وطرحه بنفس اللون وهيلز ابيض
امل وليلى: وااو شكلك حلو اوى
ورد: ايه دا انتِ بتعرفى يا فاطمه
فاطمه بغرور: ايوه طبعاً أنا جوايا مواهب مدفونه
كلهم ضحكو
فيروز: خلاص يوم كتب كتابكم انا اللي الميك اب بتاعكم تمام
البنات: خلاص تمام
ورد من الشباك: تعالو دياب وسليم بيلعبو بالعصايه
كان دياب وسليم بيرقصو على اغنيه محمود الليثى الصعيدى دايما ريس
البنات كانو بيتفرجو عليهم من فوق ودياب كسب
سليم بهزار: على فكره أنا خسرت بمزاجى عشان انت العريس وكده
دياب ضحك وحضنو بعض قاطعهم دخول اهل فيروز
سالم: ازيك يا دياب بيه
دياب ببرود: اهلا يا سالم بيه يونس خد الحريم دخلهم جوه
جمال: ازيك يا دياب بيه
دياب ببرود: اهلا يا جمال
قاسم: المأذون وصل يا دياب ودخلتو المندره
دياب: تمام يلا يا سالم بيه عشان نكتب الكتاب وانت يا سليم روح انده فيروز عشان كتب الكتاب
سليم: حاضر يا واد عمى
دخلو المندره وسليم نده فيروز
بعد فتره
المأذون: بارك الله لكما وبارك عليكما وجمع بينكما في خير والناس كلهم باركو لدياب ومشيو
دياب قرب من فيروز وباس راسهم تحت نظرات جمال اللي باين فيها الغل من دياب
جمال فى نفسه: والله ما هسيبك تتهنى بيها يا دياب يا انا يا انت
عند الستات
عبير قاعده بتبص للستات بضيق وهند بتبص للبنات بقرف
فاطمه بهمس للبنات: حد يقولى السحليه دى بتبص علينا كده ليه
ورد بهمس: والله لو ما سكتت لاجيبها من شعرها اللي فرحانه بى دا
ليلى بهمس: وكل دا ميكب اب
امل بهمس: عامله زى البلياتشو
كلهم ضحكو
يونس: كتبو الكتاب ياما
كلهم زغرطو
عبير: ايه الاسلوب البلدى بتاعكم دا
محدش رد عليها وهى اتغاظت اكتر
قاطعهم دخول فيروز وعلى وشها الفرحه
هاله وهى بتحضنها: الف مبروك يا مرت ولدى والله دياب عرف يختار
فيروز بإبتسامة: الله يبارك فيكِ ياماما هاله
ساميه بطيبه وهى بتحضنها:والله زى القمر ماشاء الله عليكِ ربنا يتمم فرحتك علي خير
عبير بحقد:مبروك بس يارب تكملى بدل ما ترجعى من تانى اسبوع متطلقه
بهتت ابتسامه فيروز فقالت احلام وهى بتحضنها: دياب يطلق فيروز دا ميقدرش يستغنى عنها وبقولك ايه بدل ما انتِ شاغله دماغك بفيروز اشغلى دماغك ببتك احسن
عبير بصت ليها بضيق ومتكلمتش
قاسم: فيروز دياب عايزك فى الجنينه
فيروز:حاضر
راحت فيروز الجنينه وكانت بتدور على دياب وبعدين ليقتو واقف مدى ضهرو
فيروز بابتسامه: كُنت عايزنى يا دياب
دياب مسك ايديها بحب: اخيرا يا فيروز اسمك اتكتب على اسمى
فيروز بتبتسم بخجل
دياب: ممكن اعمل حاجه كُنت مأجلها لما نكتب الكتاب
فيروز بعدم فهم: ايه هى
دياب مسك وشهاوقرب من فيروز وقب*لها تحت صدمه فيروز
جمال كان معدى وشاف دياب وفيروز
جمال بحقد: اه يا بت 🐕 بقا بتعملى عليا أنا شريفه وانتِ بتخلى دياب الهوارى يقرب منك عادى بس والله لندمك وراح عند سالم
دياب بعد من فيروز
دياب بحب: يلا ندخل جوه
فيروز باصه فى الارض بخجل
دياب رفع راسها: مفيش اى داعى للاحراج انتِ مراتى قدام ربنا والناس يلا ندخل جوه
فيروز بخجل: يلا
دخلو جوه وكانت عبير وهند وسالم وجمال ماشين
قاسم وسليم ويونس بيبصو لدياب ويضحكو
دياب قرب منهم: انتو بتضحكو على ايه
سليم بضحك: امسح الروج اللي فى بقك دا الاول
دياب مسح بوقو بإيدو وطلع فيها روج
دياب بص ليهم بإحراج وقال: احم خلاص خلص الموضوع
قاطعهم كلام سالم
سالم: نستأذن احنا سلام يا فيروز
فيروز: سلام يا بابا
جمال وهو بيمد ايده لفيروز: سلام يا فيروز
دياب مسك ايد دياب وضغط عليها جامد: معلش اصلها مش بتسلم على رجاله
جمال فك ايده من ايد دياب بالعافيه
سالم: يلا سلام يا دياب بيه
دياب: اتفضلو
كلهم ركبو عربياتهم
فى عربيه جمال
جمال: الو يا هاجر
هاجر: الو يا جمال بيه
جمال: بصى اللى هقولك عليه دا تعمليه بالحرف الواحد
هاجر: عينى ليك يا باشا قول
جمال:................... فهمتى
هاجر بخبث: فهمت طبعا
جمال بخبث: يلا سلام الموضوع دا يتم بكره
هاجر بخبث : اعتبرو حصل يلا سلام
وقفلو مع بعض
جمال بخبث: أنا هوريكى يا فيروز مين هو جمال
البارت العاشر….
فى عربيه جمال
جمال: الو يا هاجر
هاجر: ايوه يا جمال بيه اى اوامر
جمال: اللى هقولك عليه دا تعمليه
هاجر: أنا تحت امرك ياباشا
جمال: انتِ بتقولى ان فيروز ادتك رقم دياب عشان تتواصلى معاها صح
هاجر: ايوه ياباشا
جمال:طب اللى هقولك عليه دا تنفذيه بالحرف الواحد تمام
هاجر:قول ياباشا وأنا هنفذ
جمال:اسمعى.......................فهمتى
هاجر بخبث: فهمت يا باشا
جمال بخبث: أنا مش عايز غلطه والموضوع دا يتم بكُره
هاجر: عيونى ليك يا باشا بس حسابى فين
جمال: الموضوع يتم بكُره وهديكى اللى انتِ عايزاه
هاجر: كدا اتفقنا سلام
جمال: سلام
وقفلو مع بعض
جمال: والله يا فيروز لعرفك مين هو جمال يا زبا*له
عند فيروز
قاسم ويونس وسليم بيضحكو
دياب بضيق: ما خلاص ياد انت وهو ايه دا
هاله باستغراب:هما مالهم بيضحكو يا دياب
سليم بضحك: هو انت متعرفيش
هاله: اعرف ايه ياولدى
يونس بضحك: اصل فى نحله قرست دياب فى بوقه
ساميه: ايوه صح هو مال بوقك فى احمر كده يا ولدى
دياب بيمسح بوقه
دياب بنرفزه لفيروز: عشان تبقى تحطى زفت روج تانى
قاسم بضحك: وهى روز مالها يا دياب ولا انت اللى نمس
كلهم بيضحكو لانهم فهمو وفيروز هتموت من الاحراج
احلام بضحك:خلاص ياواد منك ليه
دياب بابتسامه توعد: بكره الصبح فى اجتماع فى الجنينه ليكم انتم التلاته وعايزكم وياريت تحضرو بالزوق بدل ما اخلى الرجاله تجيبكم بالعافيه
قاسم وهو بيخبط على ايده: مش قولتلكم اخره الضحك دا فى مصيبه
سليم بخوف: عايزنا فى ايه يا دياب
دياب بإبتسامة صفرا: عايزكم فى كُل خير متخفوش
فيروز بإحراج: عن ازنكم أنا انا هروح انام
دياب: استنى يا فيروز
فيروز وقفت وفجأه نزل على رجله وطلع خاتم الماظ وبيلبسو ليها وبعدين وقف
دياب وهو بيبوس ايدها بحب: النهارده أنا اسعد انسان لانك اتكتبتى على اسمى بحبك
فيروز بخجل: وأنا كمان
قاسم بهزار: اوعدنا يارب امتى بس القمر يحن
ليلى بتتكسف
يونس بزهق: ايه ياعم روميو يلا عايزين ننام
هاله: النهارده جات ام نادر والله ست محترمه واخر ادب
احلام: اه والله آخر ادب واخلاق
دياب: ايوه أنا عزمتهم امبارح واتفقنا ان كتب الكتاب ان شاءلله بعد بكره
ساميه: على خيره الله ياولدى
فيروز وهى بتحضن فاطمه: الف مبروك يا فاطمه
فاطمه: الله يبارك فيكِ يا فيروز
كلهم باركو لفاطمه
ساميه واحلام: نستأذن احنا بقا
هاله: ليه خليكم بيتو معانا النهارده
احلام: لا مره تانيه ان شاءلله
دياب: استنى ما مرت عمي انا هاجى اوصلكم
ساميه: توصلنا ايه ياولدى دا التلات بيوت جمب بعض واحنا معانا سليم يعنى متخافش يولدى يلا سلام
كلهم: سلام
هاله: يلا نطلع نرتاح احنا كمان
دياب: يلا
فى صباح اليوم التالى
بعد ما خلصو فطار
الحارس: دياب بيه سليم بيه مستنى حضرتك بره
دياب بتوعد: قلو ان جاى دلوقتى
فيروز: انت هتعمل فيهم ايه
دياب ببراءه: متخفيش أنا مش هعمل فيهم حاجه خالص
فيروز بشك: مش مرتاحه ليك
دياب بضحك: هتعرفى كُل حاجه دلوقتى هو فين قاسم ويونس
ورد: اول ما خلصنا فطار طلعو بره علطول
دياب: كويس طلعو بالزوق أنا طالع دلوقتى
بره فى الجنينه
يونس: ياترى دياب هيعمل ايه
سليم: مش عارف أنا قلبى واقع فى رجلى
قاسم: وانا والله مش قلتلكم اخره الضحك دا مصيبه
دياب: اهلا من غير كلام تعالو ورايا
كلهم مشيو وراى دياب لحد ما وقف عند الاسطبل
دياب وهو بيمسك الكُرباج: الاسطبل دا فى خلال ساعتين الاقيه نضيف
قاسم بهزار: مسيو جاك أنا ظابط محترم
سليم: يعنى أنا اللى طبال مانا كمان ظابط
دياب: أنا مش عايز كلام كتير وانت يا استاذ يونس مش بتتكلم ليه
يونس: شوفت أنا محترم ازاى عشان معملش حاجه
دياب وهو بيقلد يونس: اصل فى نحله قرست دياب فى بوقه
قاسم وسليم ماتو على نفسهم من الضحك
يونس: ايه دا انا مش بتكلم كده وانتو بتضحكو على ايه
دياب: على فكره كُل الكلام دا من وقتكم أنا لو الاسطبل متنضفش خلال ساعتين هخليكم تعيدو من الاول
راح قاسم ويونس وسليم غيرو هدومهم وابتدو فى التنضيف
قاسم بتأثر وهو بينضف: يا دنيا طفيتى شمعى
سليم بتأثر: ياناس كترتو دمعى
يونس بتأثر مصطنع: والعمر راح هضر
دياب: هتفضلو تغنو كده كتير صوتكم يقرف
قاسم: اهلى دول واخوات ولمه ولا دول تعابين وسامه
دياب كان هيتكلم قاطع كلامهم تليفونه اللي رن
دياب: السلام عليكم
هاجر: وعليكم السلام دا رقم دياب
دياب: ايوه أنا دياب مين معايا
هاجر: أنا هاجر زميله فيروز وكُنت عايزه اكلمها ينفع
دياب: اه طبعا ينفع بس انتِ عرفتى رقمى منين
هاجر: هى ادتهونى
دياب: تمام ثوانى هديها التليفون
دياب دخل القصر
دياب: خدى يا فيروز كلمى صحبتك هاجر
فيروز اخدت منو التليفون وهو طلع بره
فيروز: ازيك عامله ايه
هاجر: الحمدلله بخير بقولك ايه فى شويه محاضرات تعالى خدوهم
فيروز: اخدهم من فين أنا مش معايا عنوانك
هاجر: عنوانى اهو ******* هو دا يستى عنوانى
فيروز: مش عارفه دياب هيوافق ولا لا
هاجر بخبث: هما خمس دقايق مش اكتر
فيروز: مش عارفه هقولو حاضر
تسريع الاحداث
فيروز لبست ورايحه عند دياب تقولو
فيروز راحت وشافت منظر يونس وسليم وقاسم ضحكت عليهم
سليم بغيظ منها: اضحكى ياختى ربنا على الظالم
دياب: انتِ رايحه فين
فيروز: رايحه عند صحبتي هاجر عشان المحاضرات
دياب: وخدتى اذن مين إن شاءلله
فيروز: والله هروح بسرعه يا دياب والنبى
دياب: خدى السواق معاكى
فيروز: حاضر
تسريع الاحداث
وقفت العربيه عند بيت هاجر
هاجر: استنى هنا هما خمس دقايق وهنزل على طول أنا هطلع الدور التانى
السواق: حاضر يا هانم
طلعت فيروز لهاجر وخبطت على الباب وهاجر فتحت ليها
هاجر: تعالى ادخلى
دخلت فيروز
فيروز: ورق المحاضرات فين
هاجر بخبث: ادخلى الاوضه دى هتلاقيه فى جرد المكتب
فيروز دخلت الاوضه
هاجر بصوت واطى: اطلع يا جمال هى جوه
جمال طلع فلوس كتير: خدى اهو زى ما اتفقنا
هاجر اخدتهم بطمع: وأنا اعمل ايه دلوقتى
جمال: خليكِ متمشيش
هاجر: حاضر
فى الاوضه
فيروز: هو فين الورق دا
ورق ايه انتِ صدقتى اللعبه يا حلوه
فيروز برعب: ج جمال
عند السواق.
السواق: الو يا دياب بيه فيروز هانم بقالها نص ساعه منزلتش وهى قالت خمس دقايق
دياب بقلق: ازاى يعنى أنا جاى دلوقتى قولى العنوان
السواق:***** هو دا العنوان يابيه
قاسم: فى ايه يا دياب
دياب بقلق: فيروز بقالها اكتر من نص ساعه عند صاحبتها أنا رايح دلوقتى
سليم: استنى احنا كمان هنغير هدومنا ونروح
دياب: تعالو ورايا وهاتو الحراس معاكم
جهز دياب نفسو بأقصى سرعه ولبس لبس مش صعيدي عشان يقدر يتحكم فى نفسه (يعنى لو هيجرى او كده)
عند فيروز
فيروز: انت عايز منى ايه
جمال: هو دياب الهوارى احسن منى فى ايه
فيروز: دياب الهوارى دا ار*جل منك يا زبال*له
جمال صفعها على وشها
جمال: أنا هوريكى وشى التانى
جمال مسك فيروز وشد منها الحجاب وكان بيق*طع هدو*مها وهو بتصرخ
عند دياب وصل تحت البيت وجرى على العماره وطلع على الدور التانى وكسر الباب ودخل هو والحراس
هاجر برعب: ايه اللي انت عملتو دا
دياب بعيون حمرا: حسابك معايا بعدين يازبا*له خدوها
وسمع صوت صريخ فيروز
دخل الاوضه وكسر الباب فى وصول قاسم ويونس وسليم
دياب مسك جمال وبعدو عن فيروز وكان بيضرب فيه بغل
وبعدين راح لفيروز و سليم ادالو الجاكت بتاعه
دياب لبس الجاكت لفيروز اللي بتبكى وكان ماشى بيها
جمال بضحك جنون:هههههه ملحقتش اعلم عليك فى فيروز يابن الهوارى بس معلم عليك فى موت ابوك
دياب وقف من الصدمه...............
البارت الحادى عشر …
دياب قرب من فيروز ولبسها الجاكت بتاع سليم وهى كانت بتبكى وسليم وقاسم ويونس قاعدين على الباب ومانعين الحُراس عشان هدومها متق*طعه دياب اخدها وماشى بيها
جمال بضحك جنون: هههههه ملحقتش اعلم عليك فى فيروز يابن الهوارى بس معلم عليك فى موت ابوك
دياب وقف من الصدمه وساب فيروز
دياب بعيون حمرا: انت بتقول ايه
جمال بضحك: ههههههه اتفجأت صح امال لما تعرف ان ابو فيروز كمان مشترك معايا
فيروز من الصدمه اغمى عليها دياب بص ليها بعيونه الحمرا
وقال:يونس خلى الرجاله تاخد الك*لب دا هو والزبا*له اللى بره على المخزن
دياب قرب من فيروز وشالها فى صمت والرجاله اخدت جمال وهند على المخزن
تسريع الاحداث
وصل دياب وكُلهم البيت
دخل دياب وهو شايل فيروز وقاسم ويونس وسليم وراه
هاله بخضه: ينهار اسود ايه اللي حصل يابنى
دياب بتعب: مفيش حاجه يا امى أنا هطلعها الاوضه بتاعتها وتعالى يا ورد معايا غيرى هدومها
ورد: حاضر
دياب طلع فيروز اوضتها وورد طلعت معاه حطها على السرير وطلع راح اوضته
فى اوضه دياب
دياب كان قاعد على السرير وحاطط ايده على دماغه
دياب فى نفسه: هتعمل ايه يا دياب هتقدر تكمل معاها بعد ما عرفت ان ابوها هو اللي قتل ابوك بص دياب على الدبله اللى في ايده اللى لبسها فى كتب الكتاب فاق على صوت الباب وهو بيخبط
دياب بصوت موجوع: ادخل
هاله: فى ايه يا دياب ايه اللى حصل فى فيروز
دياب بتعب: مش قادر اتكلم ياما
هاله قعدت جمبو
هاله بطيبه: فى ايه ياولدى ايه اللى تاعبك
دياب بعيون حمرا ودموع محبوسه بيحضن هاله جامد
هاله: مالك يا دياب فى حاجه تعباك
دياب بدموع محبوسه: انا تعبت مش قادر استحمل اكتر من كده من زمان وأنا الحمل عليا استحملت كتير مفيش حد في سنى استحمل اللي انا استحملتو حتى البت الوحيده اللي دخلت قلبى ابوها ق....
هاله باستغراب: مال ابو فيروز ياولدى
دياب: هو اللى قت*ل ابويا ياما
هاله بصدمه: انت بتقول ايه يا دياب
دياب بعيون حمرا: هو دا اللي عرفتو النهارده من الكل*ب اللى اسمو جمال
هاله بزن: وانت قابلتو فين
دياب حكى لامو كل حاجه
هاله: كُل دا يطلع من الكل*ب اللى اسمو جمال والله ماكُنت مرتاحه ليه من الاول طب انت هتعمل ايه مع فيروز
دياب: تفتكرى هقدر اكمل معاها بعد كُل دا يامى مش هقدر اعيش معاها لما عيالى يكبرو اقولهم ايه اقولهم جدهم ابو امهم قت*ل جدهم ابو ابوهم
هاله بحكمه: لا يا ولدى البت ملهاش زنب البت اتأذت منهم وشافت كتير ابقى انت ليها السند والعوض ياولدى
دياب: ربنا يقدم اللي فيه الخير أنا رايح المخزن
هاله: خلى بالك من نفسك ياولدى
دياب: حاضر ياما
نزل تحت لقى قاسم وسليم ويونس
دياب: وديتو الكلاب دول المخزن
سليم: ايوه ومحدش مد يدو عليهم زى ماقولت
دياب وهو بيرفع اكمام قميصه: تمام يلا بينا
عند فيروز
هاله دخلت الاوضه
ورد غيرت هدوم فيروز وبتعمل ليها كمادات عشان سخنه
هاله بحزن عليها: ايه اخبارها يابتى
ورد: الحمدلله بس جسمها سخن اوى يا ماما وكل سويه بتهلوس
هاله: مسكينه والله متستاهلش اللى بيحصل فيها دا
ورد: اه والله فيروز طيبه خالص
فيروز بهلوسه: لا يا دياب متسبنيش أنا مليش ذنب
هاله بتبص ليها بحزن
هاله: يلا يا ورد خليها ترتاح شويه
ورد: يلا يا ماما
عند دياب فى المخزن
كان جمال مربوط فى كرسي وهاجر مربوطه فى كرسى تانى
دخل عليهم دياب وقاسم ويونس وسليم
دياب لقاسم: فك البت دى وهتهالى
هاجر بخوف: أنا معملتش حاجه يا دياب بيه
قاسم فكها ووداها لدياب
دياب بغضب وهو ماسك شعرها: اخرسى يا زبا*له أنا مش عايز اسمع صوتك عملت ليكِ ايه عشان تعملى فيها كده
هاجر بغل وحقد: عشان عندها كُل حاجه وأنا لا هى واحده غنيه وانا وحده اتربت فى ملجأ وحتى لما اتجوزت اتجوزتك انت يعنى حظها فى السما من كلو
دياب ضربها بالقلم
جمال بضحك: هو دا اللي عندك يابن الهوارى حتى بعد ما عرفت ان انا اللي قت*لت عثمان الهوارى اللي هو ابوك
دياب ضربو بالقلم
دياب: اسم ابويا ميجيش على لسانك الو*سخ دا
جمال بألم بس مبينش: لا ومش كده وبس انا وسالم دبرنا حادثه العربيه اللي كان فيها ابوك وعمامك عشان كان واكل السوق كلو لوحدو بس كان نفسى اعلم عليك فى فيروز اصل مستحيل اسيبها ليك لوحدك كُنت سبتنى اتمت*ع بيها شويه
دياب بغضب: اه يابن 🐕وهجم عليه بالضرب قاطعه دخول رجال الشرطه اللى بعدو دياب بالعافيه عن جمال
دياب: على ما اظن انكم سمعتو اعترافه بالكامل
الظابط: ايوه يا دياب بيه
دياب: طب وسالم
الظابط: متقلقش يا دياب بيه احنا بعتنا قوات عشان يقبضو عليه عن ازنك يا دياب بيه
دياب: اتفضلو
عند سالم
الظابط: دى فيلا سالم المُحمدى
عفاف الخدامه: ايوه يابيه
الظابط: طب احنا معانا ازن نيابه بالقبض عليه ادخلو هاتوه
عفاف وهو بتجرى على جوا: الحقى يا عبير هانم
عبير: فى ايه يابت مالك متسربعه كده
الظابط: معانا ازن نيابه بالقبض علي سالم المُحمدى
سالم: بتهمه ايه يا باشا
الظابط: بتهمه قت*ل عثمان الهوارى
سالم بخوف وتوتر: مين اللي قال كده
الظابط: شريكك جمال هو اللي قال على كُل حاجه اتفضل معانا على القسم هاتوه
سالم لعبير: ابقى خلى حد يحصلنى بالمحامى
عبير: حاضر يا خويا
هند فى نفسها: ينهار اسود أنا اعمل ايه دلوقتى جمال اتحبس قبل ما يتجوزنى دا أنا هتف*ضح منك لله يا جمال الكل*ب
عند دياب
دياب كان رايح على اوضته بس قال يروح يشوف فيروز
دياب دخل اوضه فيروز بالراحه قعد يبص عليها كتير وبعدين طلع من اوضتها ورايح اوضته سمع صوت فيروز
فيروز: دياب
دياب بجمود: نعم يا فيروز
فيروز: دياب أنا مليش ذنب والله أنا بحبك
دياب: خلاص حكايتنا خلص من قبل ما تبتدى ربنا يرزقك بواحد غيرى دياب قلع دبلتو وحطها فى ايدها
دياب: انتِ طالق يا فيروز
وسابها وراح اوضته
فيروز بدموع: لا يا دياب أنا بحبك ديااااااااااب
Stooooop يتبع
يلا تفاعل وكومنتات كتيييير
🌹🌺🌹🌺🌹🌺🌹🌺🌹🌺🌹🌺🌹🌺🌹🌺🌹🌺
اتفضلوا حضراتكم كملوا معنا هنا 👇 ❤️ 👇
وكمان اروع الروايات هنا 👇
انضموا معنا على تليجرام ليصلكم اشعار بالروايات فور نزولها من هنااااااااا
🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺